polecenie

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /pɔ.lɛˈt͡sɛ.ɲɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: po‧le‧ce‧nie

Etymology 1[edit]

From polecić +‎ -enie.

Noun[edit]

polecenie n

  1. verbal noun of polecić
  2. prescription, order, instruction, bidding, mandate
  3. commendation, recommendation
Declension[edit]
Declension of polecenie
singular plural
nominative polecenie polecenia
genitive polecenia poleceń
dative poleceniu poleceniom
accusative polecenie polecenia
instrumental poleceniem poleceniami
locative poleceniu poleceniach
vocative polecenie polecenia
Related terms[edit]

Etymology 2[edit]

From polecieć +‎ -enie.

Noun[edit]

polecenie n

  1. verbal noun of polecieć
Declension[edit]
Declension of polecenie
singular plural
nominative polecenie polecenia
genitive polecenia poleceń
dative poleceniu poleceniom
accusative polecenie polecenia
instrumental poleceniem poleceniami
locative poleceniu poleceniach
vocative polecenie polecenia

Further reading[edit]

  • polecenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • polecenie in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=polecenie&oldid=72351095"