praeceptus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of praecipiō.

Participle[edit]

praeceptus (feminine praecepta, neuter praeceptum); first/second-declension participle

  1. anticipated
  2. taught, instructed
  3. ordered, commanded

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praeceptus praecepta praeceptum praeceptī praeceptae praecepta
Genitive praeceptī praeceptae praeceptī praeceptōrum praeceptārum praeceptōrum
Dative praeceptō praeceptō praeceptīs
Accusative praeceptum praeceptam praeceptum praeceptōs praeceptās praecepta
Ablative praeceptō praeceptā praeceptō praeceptīs
Vocative praecepte praecepta praeceptum praeceptī praeceptae praecepta

References[edit]

  • praeceptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praeceptus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praeceptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.