praecipiens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present participle of praecipiō.

Participle[edit]

praecipiēns (genitive praecipientis); third-declension one-termination participle

  1. anticipating

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative praecipiēns praecipientēs praecipientia
Genitive praecipientis praecipientium
Dative praecipientī praecipientibus
Accusative praecipientem praecipiēns praecipientēs
praecipientīs
praecipientia
Ablative praecipiente
praecipientī1
praecipientibus
Vocative praecipiēns praecipientēs praecipientia

1When used purely as an adjective.

References[edit]