praesentiens

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Present participle of praesentiō

Participle

[edit]

praesentiēns (genitive praesentientis); third-declension one-termination participle

  1. feeling or perceiving beforehand, having a presentiment (of something)

Declension

[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative praesentiēns praesentientēs praesentientia
Genitive praesentientis praesentientium
Dative praesentientī praesentientibus
Accusative praesentientem praesentiēns praesentientēs
praesentientīs
praesentientia
Ablative praesentiente
praesentientī1
praesentientibus
Vocative praesentiēns praesentientēs praesentientia

1When used purely as an adjective.