pronuntians

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Present active participle of prōnūntiō.

Participle[edit]

prōnūntiāns (genitive prōnūntiantis); third-declension one-termination participle

  1. present active participle of prōnūntiō: pronouncing

Declension[edit]

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative prōnūntiāns prōnūntiantēs prōnūntiantia
Genitive prōnūntiantis prōnūntiantium
Dative prōnūntiantī prōnūntiantibus
Accusative prōnūntiantem prōnūntiāns prōnūntiantēs
prōnūntiantīs
prōnūntiantia
Ablative prōnūntiante
prōnūntiantī1
prōnūntiantibus
Vocative prōnūntiāns prōnūntiantēs prōnūntiantia

1When used purely as an adjective.