ranca

See also: rancá and rança

Catalan

Pronunciation

• IPA^(key): (Central, Balearic) [ˈraŋ.kə]
• IPA^(key): (Valencian) [ˈraŋ.ka]

Adjective

ranca

1. feminine singular of ranc

Esperanto

Etymology

Derived from Latin *ranceō (“be rotten or putrid, stink”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈrant͡sa]
• Rhymes: -ant͡sa
• Hyphenation: ran‧ca

Adjective

ranca (accusative singular rancan, plural rancaj, accusative plural rancajn)

1. rancid (being rank in taste or smell)

   La lardo ranciĝis en la ŝranko.

   The bacon went rancid in the cupboard.

   • 1970, Louis Beaucaire, “Averto”, in Kruko kaj Baniko el Bervalo‎^[1], →ISBN, →OL, archived from the original on 8 December 2004:

     Pruduloj, hipokrituloj, fariseoj, bigotoj, akvotrinkantoj, ĉastafektuloj, senseksuloj, fridpisuloj, abstinemuloj, malabsintemuloj, flavmienaj virtuloj, rancaj gevirguloj, vi verŝajne malatente legis la titolon de tiu ĉi anekdotaro. La libro ne estas por vi!

     Prudes, hypocrites, Pharisees, bigots, water drinkers, people who affect chastity, the sexless, people with cold piss, people who like to abstain, people who dislike absinthe, yellow-faced virtuous people, rancid virgins, you apparently inattentively read the title of this collection of anecdotes. The book is not for you!

See also

• mucida

Spanish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈranka/ [ˈrãŋ.ka]
• Rhymes: -anka
• Syllabification: ran‧ca

Verb

ranca

1. inflection of rancar:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative