ressonar
Jump to navigation
Jump to search
Catalan[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
ressonar (first-person singular present ressono, first-person singular preterite ressoní, past participle ressonat); root stress: (Central, Valencian, Balearic) /ɔ/
- (intransitive) to resound
Conjugation[edit]
Conjugation of ressonar (first conjugation)
Derived terms[edit]
Related terms[edit]
Further reading[edit]
- “ressonar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
- “ressonar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “ressonar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
Portuguese[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from Latin resonāre.[1] Doublet of ressoar.
Pronunciation[edit]
- Hyphenation: res‧so‧nar
Verb[edit]
ressonar (first-person singular present ressono, first-person singular preterite ressonei, past participle ressonado)
Conjugation[edit]
Conjugation of ressonar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
References[edit]
- ^ “ressonar” in iDicionário Aulete.
Categories:
- Catalan terms borrowed from Latin
- Catalan terms derived from Latin
- Catalan terms with IPA pronunciation
- Catalan lemmas
- Catalan verbs
- Catalan first conjugation verbs
- Catalan intransitive verbs
- Portuguese terms borrowed from Latin
- Portuguese terms derived from Latin
- Portuguese doublets
- Portuguese 3-syllable words
- Portuguese terms with IPA pronunciation
- Portuguese 4-syllable words
- Portuguese lemmas
- Portuguese verbs
- Portuguese verbs ending in -ar