służebnik

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish służebnik. By surface analysis, służebny +‎ -ik. Sense 1 is a semantic loan from Russian служе́бник (služébnik).

Pronunciation

• IPA^(key): /swuˈʐɛb.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛbɲik
• Syllabification: słu‧żeb‧nik

Noun

służebnik m pers (female equivalent służebnica or służebniczka)

1. (archaic) servant

   Synonyms: sługa, służący

2. (obsolete) beadle

   Synonym: woźny sądowy

Declension

Declension of służebnik

	singular	plural
nominative	służebnik	służebnicy/służebniki (deprecative)
genitive	służebnika	służebników
dative	służebnikowi	służebnikom
accusative	służebnika	służebników
instrumental	służebnikiem	służebnikami
locative	służebniku	służebnikach
vocative	służebniku	służebnicy

Noun

służebnik m inan (diminutive służebniczek)

2. (Eastern Orthodoxy) missal

   Synonym: mszał

Declension

Declension of służebnik

	singular	plural
nominative	służebnik	służebniki
genitive	służebnika	służebników
dative	służebnikowi	służebnikom
accusative	służebnik	służebniki
instrumental	służebnikiem	służebnikami
locative	służebniku	służebnikach
vocative	służebniku	służebniki

Derived terms

adjective

• służebniczy

 

noun

• służebnictwo

 

verb

• służebniczyć impf

 

Related terms

adjective

• służebny

 

adverb

• służebniczo

 

verb

• służyć impf

 

Further reading

• służebnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• służebnik in Polish dictionaries at PWN