skauta

Gothic

Romanization

skauta

1. Romanization of 𐍃𐌺𐌰𐌿𐍄𐌰

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskøyːta/

  Rhymes: -øyːta

Etymology 1

Verb

skauta (weak verb, third-person singular past indicative skautaði, supine skautað)

1. to skate

Conjugation

skauta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skauta
supine (sagnbót)		skautað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skautandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skauta	við skautum	present (nútíð)	ég skauti	við skautum
	þú skautar	þið skautið		þú skautir	þið skautið
	hann, hún, það skautar	þeir, þær, þau skauta		hann, hún, það skauti	þeir, þær, þau skauti
past (þátíð)	ég skautaði	við skautuðum	past (þátíð)	ég skautaði	við skautuðum
	þú skautaðir	þið skautuðuð		þú skautaðir	þið skautuðuð
	hann, hún, það skautaði	þeir, þær, þau skautuðu		hann, hún, það skautaði	þeir, þær, þau skautuðu
imperative (boðháttur)	skauta (þú)	skautið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skautaðu	skautiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Etymology 2

Noun

skauta

1. indefinite genitive plural of skaut

Norwegian Nynorsk

Noun

skauta n

1. definite plural of skaut