spaak

See also: Spaak

Dutch

Etymology

From Middle Dutch spake, an Ingvaeonic form of the more usual speke, from Old Dutch *spēka, from Proto-Germanic *spaikǭ, ultimately from Proto-Indo-European *spey- (“sharp point”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aːk

Noun

spaak f (plural spaken, diminutive spaakje n)

1. A spoke, part between the center and outer rim of a wheel etc.
2. A boom or handle

Derived terms

• spaken
• bokspaak
• draaispaak
• geschutspaak
• handspaak
• korspaak
• radspaak
• richtspaak
• rolspaak
• sluitspaak
• luchtspaak
• spaakbeen
• spaakbank
• spaakborstel
• spaakgat
• spaakhamer
• spaakhouder
• spaakpen
• spaakschaaf
• spaakschoen
• spaaktouw
• spaakzwei
• spakenrad
• spaak lopen
• een spaak in het wiel steken

 

Descendants

• → Indonesian: sepak
• → Papiamentu: spak