togna

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtʰɔkna/
• Rhymes: -ɔkna

Verb

togna (weak verb, third-person singular past indicative tognaði, supine tognað)

1. (intransitive) to stretch, to be stretched
2. (intransitive) to strain, to sprain

Conjugation

togna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að togna
supine (sagnbót)		tognað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tognandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég togna	við tognum	present (nútíð)	ég togni	við tognum
	þú tognar	þið tognið		þú tognir	þið tognið
	hann, hún, það tognar	þeir, þær, þau togna		hann, hún, það togni	þeir, þær, þau togni
past (þátíð)	ég tognaði	við tognuðum	past (þátíð)	ég tognaði	við tognuðum
	þú tognaðir	þið tognuðuð		þú tognaðir	þið tognuðuð
	hann, hún, það tognaði	þeir, þær, þau tognuðu		hann, hún, það tognaði	þeir, þær, þau tognuðu
imperative (boðháttur)	togna (þú)	tognið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tognaðu	togniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tognaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tognaður	tognuð	tognað		tognaðir	tognaðar	tognuð
accusative (þolfall)	tognaðan	tognaða	tognað		tognaða	tognaðar	tognuð
dative (þágufall)	tognuðum	tognaðri	tognuðu		tognuðum	tognuðum	tognuðum
genitive (eignarfall)	tognaðs	tognaðrar	tognaðs		tognaðra	tognaðra	tognaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tognaði	tognaða	tognaða		tognuðu	tognuðu	tognuðu
accusative (þolfall)	tognaða	tognuðu	tognaða		tognuðu	tognuðu	tognuðu
dative (þágufall)	tognaða	tognuðu	tognaða		tognuðu	tognuðu	tognuðu
genitive (eignarfall)	tognaða	tognuðu	tognaða		tognuðu	tognuðu	tognuðu

Derived terms

• tognun (“strain, sprain”)

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *tugnaną.

Verb

togna

1. to be stretched

Conjugation

Conjugation of togna — active (weak class 2)

infinitive	togna
present participle	tognandi
past participle	tognaðr
indicative	present	past
1st-person singular	togna	tognaða
2nd-person singular	tognar	tognaðir
3rd-person singular	tognar	tognaði
1st-person plural	tognum	tognuðum
2nd-person plural	tognið	tognuðuð
3rd-person plural	togna	tognuðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	togna	tognaða
2nd-person singular	tognir	tognaðir
3rd-person singular	togni	tognaði
1st-person plural	tognim	tognaðim
2nd-person plural	tognið	tognaðið
3rd-person plural	togni	tognaði
imperative	present
2nd-person singular	togna
1st-person plural	tognum
2nd-person plural	tognið

Descendants

• Icelandic: togna

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

togna

1. inflection of toginn:
   1. strong feminine accusative singular
   2. strong masculine accusative plural
   3. weak masculine oblique singular
   4. weak feminine nominative singular
   5. weak neuter singular

References

• “togna”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press