utilbørlig

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Norwegian Bokmål[edit]

Etymology[edit]

From u- +‎ tilbørlig.

Adjective[edit]

utilbørlig (neuter singular utilbørlig, definite singular and plural utilbørlige)

  1. improper, inappropriate, undue, unwarranted

References[edit]