vibratus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology 1[edit]
Perfect passive participle of vibrō.
Participle[edit]
vibrātus (feminine vibrāta, neuter vibrātum); first/second-declension participle
- shook, agitated, brandished
- launched, hurled
- threatened
- trembled, vibrated, quivered
- glimmered, gleamed
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | vibrātus | vibrāta | vibrātum | vibrātī | vibrātae | vibrāta | |
Genitive | vibrātī | vibrātae | vibrātī | vibrātōrum | vibrātārum | vibrātōrum | |
Dative | vibrātō | vibrātō | vibrātīs | ||||
Accusative | vibrātum | vibrātam | vibrātum | vibrātōs | vibrātās | vibrāta | |
Ablative | vibrātō | vibrātā | vibrātō | vibrātīs | |||
Vocative | vibrāte | vibrāta | vibrātum | vibrātī | vibrātae | vibrāta |
Etymology 2[edit]
From vibrō (“to vibrate”) + -tus (action noun suffix).
Noun[edit]
vibrātus m (genitive vibrātūs); fourth declension
Inflection[edit]
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | vibrātus | vibrātūs |
Genitive | vibrātūs | vibrātuum |
Dative | vibrātuī | vibrātibus |
Accusative | vibrātum | vibrātūs |
Ablative | vibrātū | vibrātibus |
Vocative | vibrātus | vibrātūs |
Descendants[edit]
- → English: vibrate
References[edit]
- “vibratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press