wrzucić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From w- +‎ rzucić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈvʐu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: wrzu‧cić

Verb

[edit]

wrzucić pf (imperfective wrzucać)

  1. (transitive) to throw in
  2. (transitive, colloquial) to upload
  3. (reflexive with się, colloquial) to participate

Conjugation

[edit]
Conjugation of wrzucić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wrzucić
future tense 1st wrzucę wrzucimy
2nd wrzucisz wrzucicie
3rd wrzuci wrzucą
impersonal wrzuci się
past tense 1st wrzuciłem,
-(e)m wrzucił
wrzuciłam,
-(e)m wrzuciła
wrzuciłom,
-(e)m wrzuciło
wrzuciliśmy,
-(e)śmy wrzucili
wrzuciłyśmy,
-(e)śmy wrzuciły
2nd wrzuciłeś,
-(e)ś wrzucił
wrzuciłaś,
-(e)ś wrzuciła
wrzuciłoś,
-(e)ś wrzuciło
wrzuciliście,
-(e)ście wrzucili
wrzuciłyście,
-(e)ście wrzuciły
3rd wrzucił wrzuciła wrzuciło wrzucili wrzuciły
impersonal wrzucono
conditional 1st wrzuciłbym,
bym wrzucił
wrzuciłabym,
bym wrzuciła
wrzuciłobym,
bym wrzuciło
wrzucilibyśmy,
byśmy wrzucili
wrzuciłybyśmy,
byśmy wrzuciły
2nd wrzuciłbyś,
byś wrzucił
wrzuciłabyś,
byś wrzuciła
wrzuciłobyś,
byś wrzuciło
wrzucilibyście,
byście wrzucili
wrzuciłybyście,
byście wrzuciły
3rd wrzuciłby,
by wrzucił
wrzuciłaby,
by wrzuciła
wrzuciłoby,
by wrzuciło
wrzuciliby,
by wrzucili
wrzuciłyby,
by wrzuciły
impersonal wrzucono by
imperative 1st niech wrzucę wrzućmy
2nd wrzuć wrzućcie
3rd niech wrzuci niech wrzucą
passive adjectival participle wrzucony wrzucona wrzucone wrzuceni wrzucone
anterior adverbial participle wrzuciwszy
verbal noun wrzucenie

Derived terms

[edit]
nouns

Further reading

[edit]
  • wrzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wrzucić in Polish dictionaries at PWN