zweep

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /zʋeːp/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zweep
• Rhymes: -eːp

Etymology 1

From Middle Dutch swepe.

Noun

zweep f (plural zwepen, diminutive zweepje n)

1. A whip (lashing implement, notably single-tail)
2. (figuratively) A whipping, corporal punishment
3. (archaic, figurative) force, extreme pressure

Alternative forms

• zwiep (dialectal)

Derived terms

• buffelzweep
• hondenzweep
• koetsierszweep
• ossenzweep
• paardenzweep
• rijzweep
• touwzweep
• zweepdiertje
• zweepdraad
• zweephaar
• zweepslag
• zweepslang
• zweepspin
• zweepstaart
• zweeptol
• zweepworm
• zwepen
• zwepenboom

 

Descendants

• Afrikaans: sweep
• → Munsee: shuwíip

See also

• gesel
• roede

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

zweep

1. inflection of zwepen:
   1. first-person singular present indicative
   2. imperative

Anagrams

• zwepe