ástunda
Jump to navigation
Jump to search
Icelandic[edit]
Verb[edit]
ástunda (weak verb, third-person singular past indicative ástundaði, supine ástundað)
- to practise
Conjugation[edit]
ástunda — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að ástunda | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
ástundað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
ástundandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég ástunda | við ástundum | present (nútíð) |
ég ástundi | við ástundum |
| þú ástundar | þið ástundið | þú ástundir | þið ástundið | ||
| hann, hún, það ástundar | þeir, þær, þau ástunda | hann, hún, það ástundi | þeir, þær, þau ástundi | ||
| past (þátíð) |
ég ástundaði | við ástunduðum | past (þátíð) |
ég ástundaði | við ástunduðum |
| þú ástundaðir | þið ástunduðuð | þú ástundaðir | þið ástunduðuð | ||
| hann, hún, það ástundaði | þeir, þær, þau ástunduðu | hann, hún, það ástundaði | þeir, þær, þau ástunduðu | ||
| imperative (boðháttur) |
ástunda (þú) | ástundið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| ástundaðu | ástundiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að ástundast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
ástundast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
ástundandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég ástundast | við ástundumst | present (nútíð) |
ég ástundist | við ástundumst |
| þú ástundast | þið ástundist | þú ástundist | þið ástundist | ||
| hann, hún, það ástundast | þeir, þær, þau ástundast | hann, hún, það ástundist | þeir, þær, þau ástundist | ||
| past (þátíð) |
ég ástundaðist | við ástunduðumst | past (þátíð) |
ég ástundaðist | við ástunduðumst |
| þú ástundaðist | þið ástunduðust | þú ástundaðist | þið ástunduðust | ||
| hann, hún, það ástundaðist | þeir, þær, þau ástunduðust | hann, hún, það ástundaðist | þeir, þær, þau ástunduðust | ||
| imperative (boðháttur) |
ástundast (þú) | ástundist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| ástundastu | ástundisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
ástundaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)