úrskurða

Icelandic[edit]

úrskurða (weak verb, third-person singular past indicative úrskurðaði, supine úrskurðað)

to rule, to decide
Nefndin úrskurðaði að úrslit leiksins skyldu látin standa þrátt fyrir mótbárur.
The committee ruled that the result of the game would stand despite the objections.
to pronounce someone (e.g. dead)

úrskurða — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að úrskurða
supine (sagnbót)		úrskurðað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		úrskurðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég úrskurða	við úrskurðum	present (nútíð)	ég úrskurði	við úrskurðum
	þú úrskurðar	þið úrskurðið		þú úrskurðir	þið úrskurðið
	hann, hún, það úrskurðar	þeir, þær, þau úrskurða		hann, hún, það úrskurði	þeir, þær, þau úrskurði

past (þátíð)	ég úrskurðaði	við úrskurðuðum	past (þátíð)	ég úrskurðaði	við úrskurðuðum
	þú úrskurðaðir	þið úrskurðuðuð		þú úrskurðaðir	þið úrskurðuðuð
	hann, hún, það úrskurðaði	þeir, þær, þau úrskurðuðu		hann, hún, það úrskurðaði	þeir, þær, þau úrskurðuðu

imperative (boðháttur)	úrskurða (þú)	úrskurðið (þið)
	úrskurðaðu	úrskurðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

úrskurðast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að úrskurðast
supine (sagnbót)		úrskurðast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		úrskurðandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég úrskurðast	við úrskurðumst	present (nútíð)	ég úrskurðist	við úrskurðumst
	þú úrskurðast	þið úrskurðist		þú úrskurðist	þið úrskurðist
	hann, hún, það úrskurðast	þeir, þær, þau úrskurðast		hann, hún, það úrskurðist	þeir, þær, þau úrskurðist

past (þátíð)	ég úrskurðaðist	við úrskurðuðumst	past (þátíð)	ég úrskurðaðist	við úrskurðuðumst
	þú úrskurðaðist	þið úrskurðuðust		þú úrskurðaðist	þið úrskurðuðust
	hann, hún, það úrskurðaðist	þeir, þær, þau úrskurðuðust		hann, hún, það úrskurðaðist	þeir, þær, þau úrskurðuðust

imperative (boðháttur)	úrskurðast (þú)	úrskurðist (þið)
	úrskurðastu	úrskurðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

úrskurðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	úrskurðaður	úrskurðuð	úrskurðað	úrskurðaðir	úrskurðaðar	úrskurðuð
accusative (þolfall)	úrskurðaðan	úrskurðaða	úrskurðað	úrskurðaða	úrskurðaðar	úrskurðuð
dative (þágufall)	úrskurðuðum	úrskurðaðri	úrskurðuðu	úrskurðuðum	úrskurðuðum	úrskurðuðum
genitive (eignarfall)	úrskurðaðs	úrskurðaðrar	úrskurðaðs	úrskurðaðra	úrskurðaðra	úrskurðaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	úrskurðaði	úrskurðaða	úrskurðaða	úrskurðuðu	úrskurðuðu	úrskurðuðu
accusative (þolfall)	úrskurðaða	úrskurðuðu	úrskurðaða	úrskurðuðu	úrskurðuðu	úrskurðuðu
dative (þágufall)	úrskurðaða	úrskurðuðu	úrskurðaða	úrskurðuðu	úrskurðuðu	úrskurðuðu
genitive (eignarfall)	úrskurðaða	úrskurðuðu	úrskurðaða	úrskurðuðu	úrskurðuðu	úrskurðuðu