Κόρινθε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kó.rin.tʰe/ → /ˈko.rin.θe/ → /ˈko.rin.θe/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kó.rin.tʰe/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈko.rin.tʰe/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈko.rin.θe/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈko.rin.θe/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈko.rin.θe/

Proper noun

Κόρῐνθε • (Kórinthe)

1. vocative singular of Κόρῐνθος (Kórinthos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈko.ɾin.θe/
• Hyphenation: Κό‧ριν‧θε

Proper noun

Κόρινθε • (Kórinthe) f

1. Vocative singular form of Κόρινθος (Kórinthos).

Alternative forms

• Κόρινθο (Kórintho) (less common)