γενησόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.nɛː.só.me.non/ → /ʝe.niˈso.me.non/ → /ʝe.niˈso.me.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.nɛː.só.me.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ne̝ˈso.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.niˈso.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.niˈso.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.niˈso.me.non/

Participle

γενησόμενον • (genēsómenon)

1. inflection of γενησόμενος (genēsómenos):
   1. neuter nominative/accusative/vocative singular
   2. masculine accusative singular