δίφροιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dí.pʰroi̯.o/ → /ˈði.ɸry.o/ → /ˈði.fri.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dí.pʰroi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈdi.pʰry.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈði.ɸry.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈði.fry.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈði.fri.o/

Noun

δίφροιο • (díphroio)

1. (Epic) genitive singular of δίφρος (díphros)