δεινότατος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /deː.nó.ta.tos/ → /ðiˈno.ta.tos/ → /ðiˈno.ta.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /deː.nó.ta.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /diˈno.ta.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðiˈno.ta.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðiˈno.ta.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiˈno.ta.tos/

Adjective

δεινότᾰτος • (deinótatos) m (feminine δεινοτάτη, neuter δεινότᾰτον); first/second declension

1. superlative degree of δεινός (deinós): most terrible

Declension

First and second declension of δεινότᾰτος; δεινοτᾰ́τη; δεινότᾰτον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δεινότᾰτος deinótatos	δεινοτᾰ́τη deinotátē	δεινότᾰτον deinótaton		δεινοτᾰ́τω deinotátō	δεινοτᾰ́τᾱ deinotátā	δεινοτᾰ́τω deinotátō		δεινότᾰτοι deinótatoi	δεινότᾰται deinótatai	δεινότᾰτᾰ deinótata
Genitive		δεινοτᾰ́του deinotátou	δεινοτᾰ́της deinotátēs	δεινοτᾰ́του deinotátou		δεινοτᾰ́τοιν deinotátoin	δεινοτᾰ́ταιν deinotátain	δεινοτᾰ́τοιν deinotátoin		δεινοτᾰ́των deinotátōn	δεινοτᾰ́των deinotátōn	δεινοτᾰ́των deinotátōn
Dative		δεινοτᾰ́τῳ deinotátōi	δεινοτᾰ́τῃ deinotátēi	δεινοτᾰ́τῳ deinotátōi		δεινοτᾰ́τοιν deinotátoin	δεινοτᾰ́ταιν deinotátain	δεινοτᾰ́τοιν deinotátoin		δεινοτᾰ́τοις deinotátois	δεινοτᾰ́ταις deinotátais	δεινοτᾰ́τοις deinotátois
Accusative		δεινότᾰτον deinótaton	δεινοτᾰ́την deinotátēn	δεινότᾰτον deinótaton		δεινοτᾰ́τω deinotátō	δεινοτᾰ́τᾱ deinotátā	δεινοτᾰ́τω deinotátō		δεινοτᾰ́τους deinotátous	δεινοτᾰ́τᾱς deinotátās	δεινότᾰτᾰ deinótata
Vocative		δεινότᾰτε deinótate	δεινοτᾰ́τη deinotátē	δεινότᾰτον deinótaton		δεινοτᾰ́τω deinotátō	δεινοτᾰ́τᾱ deinotátā	δεινοτᾰ́τω deinotátō		δεινότᾰτοι deinótatoi	δεινότᾰται deinótatai	δεινότᾰτᾰ deinótata
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δεινότᾰτᾰ deinótata				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.