ποθέων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.tʰé.ɔːn/ → /poˈθe.on/ → /poˈθe.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.tʰé.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /poˈtʰe.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /poˈθe.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /poˈθe.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /poˈθe.on/

Participle

ποθέων • (pothéōn) m (feminine ποθέουσᾰ, neuter ποθέον); first/third declension

1. present active participle of ποθέω (pothéō)

Declension

First and third declension of ποθέων; ποθέουσᾰ; ποθέον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ποθέων pothéōn	ποθέουσᾰ pothéousa	ποθέον pothéon		ποθέοντε pothéonte	ποθεούσᾱ potheoúsā	ποθέοντε pothéonte		ποθέοντες pothéontes	ποθέουσαι pothéousai	ποθέοντᾰ pothéonta
Genitive		ποθέοντος pothéontos	ποθεούσης potheoúsēs	ποθέοντος pothéontos		ποθεόντοιν potheóntoin	ποθεούσαιν potheoúsain	ποθεόντοιν potheóntoin		ποθεόντων potheóntōn	ποθεουσῶν potheousôn	ποθεόντων potheóntōn
Dative		ποθέοντῐ pothéonti	ποθεούσῃ potheoúsēi	ποθέοντῐ pothéonti		ποθεόντοιν potheóntoin	ποθεούσαιν potheoúsain	ποθεόντοιν potheóntoin		ποθέουσῐ / ποθέουσῐν pothéousi(n)	ποθεούσαις potheoúsais	ποθέουσῐ / ποθέουσῐν pothéousi(n)
Accusative		ποθέοντᾰ pothéonta	ποθέουσᾰν pothéousan	ποθέον pothéon		ποθέοντε pothéonte	ποθεούσᾱ potheoúsā	ποθέοντε pothéonte		ποθέοντᾰς pothéontas	ποθεούσᾱς potheoúsās	ποθέοντᾰ pothéonta
Vocative		ποθέων pothéōn	ποθέουσᾰ pothéousa	ποθέον pothéon		ποθέοντε pothéonte	ποθεούσᾱ potheoúsā	ποθέοντε pothéonte		ποθέοντες pothéontes	ποθέουσαι pothéousai	ποθέοντᾰ pothéonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ποθεόντως potheóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.