συνετρίβην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.ne.trí.bɛːn/ → /sy.neˈtri.βin/ → /si.neˈtri.vin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.ne.trí.bɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sy.neˈtri.be̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sy.neˈtri.βin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sy.neˈtri.vin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.neˈtri.vin/

Verb

σῠνετρῐ́βην • (sunetríbēn)

1. first-person singular aorist indicative passive of σῠντρῑ́βω (suntrī́bō)

Greek

Alternative forms

• συντρίφτηκα (syntríftika) (informal, common)
• συντρίφθηκα (syntrífthika) (slightly formal)

Pronunciation

• IPA^(key): /si.neˈtɾi.vin/
• Hyphenation: συ‧νε‧τρί‧βην
• Old Hyphenation: συν‧ε‧τρί‧βην

Verb

συνετρίβην • (synetrívin)

1. (formal) 1st person singular simple past form of συντρίβομαι (syntrívomai) passive of συντρίβω.

Usage notes

• The ancient aorist, used mostly in 3rd persons: συνετρίβη (synetrívi, singular), συνετρίβησαν (synetrívisan, plural)