изглаголати

Old East Slavic

Alternative forms

• изгл҃ати (izgl:ati) — abbreviation

Etymology

From из- (iz-) +‎ глаголати (glagolati, “to say”).

Pronunciation

• IPA^(key): /jɪzɡlɑɡɔˈlɑti/→/jɪzɡlaɡɔˈlatʲi/→/jzɡlaɡɔˈlatʲi/

• (ca. 9^th CE) IPA^(key): /jɪzɡlɑɡɔˈlɑti/
• (ca. 11^th CE) IPA^(key): /jɪzɡlaɡɔˈlatʲi/
• (ca. 13^th CE) IPA^(key): /jzɡlaɡɔˈlatʲi/

• Hyphenation: и‧згла‧го‧ла‧ти

Verb

изглаголати (izglagolati) impf

1. (transitive) to pronounce; to say out loud

Conjugation

Conjugation of изглаголати (type III verb)

		Singular	Dual	Plural
Present	1st	изглаголѭ izglagoljǫ	изглаголевѣ izglagolevě	изглаголемъ izglagolemŭ
	2nd	изглаголеши izglagoleši	изглаголета izglagoleta	изглаголете izglagolete
	3rd	изглаголеть izglagoletĭ	изглаголета izglagoleta	изглаголѭть izglagoljǫtĭ
Aorist	1st	изглаголахъ izglagolaxŭ	изглаголаховѣ izglagolaxově	изглаголахомъ izglagolaxomŭ
	2nd	изглагола izglagola	изглаголаста izglagolasta	изглаголасте izglagolaste
	3rd	изглагола izglagola	изглаголаста izglagolasta	изглаголаша izglagolaša
Imperfect	1st	изглаголахъ izglagolaxŭ	изглаголаховѣ izglagolaxově	изглаголахомъ izglagolaxomŭ
	2nd	изглаголаше izglagolaše	изглаголаста izglagolasta	изглаголасте izglagolaste
	3rd	изглаголаше izglagolaše	изглаголаста izglagolasta	изглаголахѫ, изглаголахѫть izglagolaxǫ, izglagolaxǫtĭ
Imperative		изглаголи izglagoli	изглаголита izglagolita	изглаголите izglagolite
Cohortative		— —	изглаголивѣ izglagolivě	изглаголимъ izglagolimŭ
Present Active Participle		Present Passive Participle	Past Active Participle	Past Passive Participle
изглаголѧ izglagolę		изглаголемъ izglagolemŭ	изглаголавъ izglagolavŭ	изглаголатъ izglagolatŭ
L-Participle		Infinitive	Supine
изглаголалъ izglagolalŭ		изглаголати izglagolati	изглаголатъ izglagolatŭ

References

• Sreznevsky, Izmail I. (1893) “изглаголати”, in Матеріалы для Словаря древне-русскаго языка по письменнымъ памятникамъ‎^[1] (in Russian), volume 1 (А – К), Saint Petersburg: Department of Russian Language and Literature of the Imperial Academy of Sciences, column 1051