استاهل

Moroccan Arabic

Root
ء ه ل
1 term

Etymology

From Arabic اِسْتَأْهَلَ (istaʔhala).

Pronunciation

• IPA^(key): /(ɪ)s.taː.hal/

Verb

استاهل • (stāhal) X (non-past يستاهل (yistāhal))

1. to deserve

South Levantine Arabic

Root
ء ه ل
4 terms

Etymology

From Arabic اِسْتَأْهَلَ (istaʔhala).

Pronunciation

• IPA^(key): /is.taː.hal/, [ɪsˈtæː.hal]

• Audio (al-Lidd)

  (file)

Verb

استاهل • (istāhal) X (present بستاهل (bistāhel))

1. to be worthwhile, to deserve, to merit

Conjugation

Conjugation of استاهل (stāhal)
		singular				plural
		1st person	2nd person	3rd person		1st person	2nd person	3rd person
past	m	استاهلت (stāhalt)	استاهلت (stāhalt)	استاهل (stāhal)		استاهلنا (stāhalna)	استاهلتو (stāhaltu)	استاهلو (stāhalu)
	f		استاهلتي (stāhalti)	استاهلت (stāhalat)
present	m	بستاهل (bastāhel)	بتستاهل (btistāhel)	بستاهل (bistāhel)		منستاهل (mnistāhel)	بتستاهلو (btistāhelu)	بستاهلو (bistāhelu)
	f		بتستاهلي (btistāheli)	بتستاهل (btistāhel)
subjunctive	m	استاهل (astāhel)	تستاهل (tistāhel)	يستاهل (yistāhel)		نستاهل (nistāhel)	تستاهلو (tistāhelu)	يستاهلو (yistāhelu)
	f		تستاهلي (tistāheli)	تستاهل (tistāhel)
imperative	m		استاهل (stāhel)				استاهلو (stāhelu)
	f		استاهلي (stāheli)