ἐμπίμπρημι

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek[edit]

Etymology[edit]

ἐν- (en-) +‎ πίμπρημι (pímprēmi)

Pronunciation[edit]

 

Verb[edit]

ἐμπίμπρημι • (empímprēmi)

  1. to kindle, burn, set on fire
  2. (passive voice) to be on fire

Conjugation[edit]

Some present and imperfect forms come from an apparent ἐμπιμπράω (empimpráō).

   Present: ἐμπίμπρημῐ, ἐμπίμπρεμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμπίμπρημῐ ἐμπίμπρης ἐμπίμπρησῐ(ν) ἐμπίμπρετον ἐμπίμπρετον ἐμπίμπρεμεν ἐμπίμπρετε ἐμπιμπρέᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐμπιμπρῶ ἐμπιμπρῇς ἐμπιμπρῇ ἐμπιμπρῆτον ἐμπιμπρῆτον ἐμπιμπρῶμεν ἐμπιμπρῆτε ἐμπιμπρῶσῐ(ν)
optative ἐμπιμπρείην ἐμπιμπρείης ἐμπιμπρείη ἐμπιμπρεῖτον,
ἐμπιμπρείητον 		ἐμπιμπρείτην,
ἐμπιμπρειήτην 		ἐμπιμπρεῖμεν,
ἐμπιμπρείημεν 		ἐμπιμπρεῖτε,
ἐμπιμπρείητε 		ἐμπιμπρεῖεν,
ἐμπιμπρείησᾰν
imperative   ἐμπίμπρει ἐμπιμπρέτω ἐμπίμπρετον ἐμπιμπρέτων   ἐμπίμπρετε ἐμπιμπρέντων
middle/
passive 		indicative ἐμπίμπρεμαι ἐμπίμπρεσαι ἐμπίμπρεται ἐμπίμπρεσθον ἐμπίμπρεσθον ἐμπιμπρέμεθᾰ ἐμπίμπρεσθε ἐμπίμπρενται
subjunctive ἐμπιμπρῶμαι ἐμπιμπρῇ ἐμπιμπρῆται ἐμπιμπρῆσθον ἐμπιμπρῆσθον ἐμπιμπρώμεθᾰ ἐμπιμπρῆσθε ἐμπιμπρῶνται
optative ἐμπιμπρείμην ἐμπιμπρεῖο ἐμπιμπρεῖτο,
ἐμπιμπροῖτο 		ἐμπιμπρεῖσθον,
ἐμπιμπροῖσθον 		ἐμπιμπρείσθην,
ἐμπιμπροίσθην 		ἐμπιμπρείμεθᾰ,
ἐμπιμπροίμεθᾰ 		ἐμπιμπρεῖσθε,
ἐμπιμπροῖσθε 		ἐμπιμπρεῖντο,
ἐμπιμπροῖντο
imperative   ἐμπίμπρεσο ἐμπιμπρέσθω ἐμπίμπρεσθον ἐμπιμπρέσθων   ἐμπίμπρεσθε ἐμπιμπρέσθων
active middle/passive
infinitive ἐμπιμπρέναι ἐμπίμπρεσθαι
participle m ἐμπιμπρείς ἐμπιμπρέμενος
f ἐμπιμπρεῖσᾰ ἐμπιμπρεμένη
n ἐμπιμπρέν ἐμπιμπρέμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἐμπιμπρᾰ́ω, ἐμπιμπρᾰ́ομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμπιμπρᾰ́ω ἐμπιμπρᾰ́εις ἐμπιμπρᾰ́ει ἐμπιμπρᾰ́ετον ἐμπιμπρᾰ́ετον ἐμπιμπρᾰ́ομεν ἐμπιμπρᾰ́ετε ἐμπιμπρᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive ἐμπιμπρᾰ́ω ἐμπιμπρᾰ́ῃς ἐμπιμπρᾰ́ῃ ἐμπιμπρᾰ́ητον ἐμπιμπρᾰ́ητον ἐμπιμπρᾰ́ωμεν ἐμπιμπρᾰ́ητε ἐμπιμπρᾰ́ωσῐ(ν)
optative ἐμπιμπρᾰ́οιμῐ ἐμπιμπρᾰ́οις ἐμπιμπρᾰ́οι ἐμπιμπρᾰ́οιτον ἐμπιμπρᾰοίτην ἐμπιμπρᾰ́οιμεν ἐμπιμπρᾰ́οιτε ἐμπιμπρᾰ́οιεν
imperative   ἐμπίμπρᾰε ἐμπιμπρᾰέτω ἐμπιμπρᾰ́ετον ἐμπιμπρᾰέτων   ἐμπιμπρᾰ́ετε ἐμπιμπρᾰόντων
middle/
passive 		indicative ἐμπιμπρᾰ́ομαι ἐμπιμπρᾰ́ῃ,
ἐμπιμπρᾰ́ει 		ἐμπιμπρᾰ́εται ἐμπιμπρᾰ́εσθον ἐμπιμπρᾰ́εσθον ἐμπιμπρᾰόμεθᾰ ἐμπιμπρᾰ́εσθε ἐμπιμπρᾰ́ονται
subjunctive ἐμπιμπρᾰ́ωμαι ἐμπιμπρᾰ́ῃ ἐμπιμπρᾰ́ηται ἐμπιμπρᾰ́ησθον ἐμπιμπρᾰ́ησθον ἐμπιμπρᾰώμεθᾰ ἐμπιμπρᾰ́ησθε ἐμπιμπρᾰ́ωνται
optative ἐμπιμπρᾰοίμην ἐμπιμπρᾰ́οιο ἐμπιμπρᾰ́οιτο ἐμπιμπρᾰ́οισθον ἐμπιμπρᾰοίσθην ἐμπιμπρᾰοίμεθᾰ ἐμπιμπρᾰ́οισθε ἐμπιμπρᾰ́οιντο
imperative   ἐμπιμπρᾰ́ου ἐμπιμπρᾰέσθω ἐμπιμπρᾰ́εσθον ἐμπιμπρᾰέσθων   ἐμπιμπρᾰ́εσθε ἐμπιμπρᾰέσθων
active middle/passive
infinitive ἐμπιμπρᾰ́ειν ἐμπιμπρᾰ́εσθαι
participle m ἐμπιμπρᾰ́ων ἐμπιμπρᾰόμενος
f ἐμπιμπρᾰ́ουσᾰ ἐμπιμπρᾰομένη
n ἐμπιμπρᾰ́ον ἐμπιμπρᾰόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἐμπιμπρῶ, ἐμπιμπρῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμπιμπρῶ ἐμπιμπρᾷς ἐμπιμπρᾷ ἐμπιμπρᾶτον ἐμπιμπρᾶτον ἐμπιμπρῶμεν ἐμπιμπρᾶτε ἐμπιμπρῶσῐ(ν)
subjunctive ἐμπιμπρῶ ἐμπιμπρᾷς ἐμπιμπρᾷ ἐμπιμπρᾶτον ἐμπιμπρᾶτον ἐμπιμπρῶμεν ἐμπιμπρᾶτε ἐμπιμπρῶσῐ(ν)
optative ἐμπιμπρῴην,
ἐμπιμπρῷμῐ 		ἐμπιμπρῴης,
ἐμπιμπρῷς 		ἐμπιμπρῴη,
ἐμπιμπρῷ 		ἐμπιμπρῷτον,
ἐμπιμπρῴητον 		ἐμπιμπρῴτην,
ἐμπιμπρῳήτην 		ἐμπιμπρῷμεν,
ἐμπιμπρῴημεν 		ἐμπιμπρῷτε,
ἐμπιμπρῴητε 		ἐμπιμπρῷεν,
ἐμπιμπρῴησᾰν
imperative   ἐμπίμπρᾱ ἐμπιμπρᾱ́τω ἐμπιμπρᾶτον ἐμπιμπρᾱ́των   ἐμπιμπρᾶτε ἐμπιμπρώντων
middle/
passive 		indicative ἐμπιμπρῶμαι ἐμπιμπρᾷ ἐμπιμπρᾶται ἐμπιμπρᾶσθον ἐμπιμπρᾶσθον ἐμπιμπρώμεθᾰ ἐμπιμπρᾶσθε ἐμπιμπρῶνται
subjunctive ἐμπιμπρῶμαι ἐμπιμπρᾷ ἐμπιμπρᾶται ἐμπιμπρᾶσθον ἐμπιμπρᾶσθον ἐμπιμπρώμεθᾰ ἐμπιμπρᾶσθε ἐμπιμπρῶνται
optative ἐμπιμπρῴμην ἐμπιμπρῷο ἐμπιμπρῷτο ἐμπιμπρῷσθον ἐμπιμπρῴσθην ἐμπιμπρῴμεθᾰ ἐμπιμπρῷσθε ἐμπιμπρῷντο
imperative   ἐμπιμπρῶ ἐμπιμπρᾱ́σθω ἐμπιμπρᾶσθον ἐμπιμπρᾱ́σθων   ἐμπιμπρᾶσθε ἐμπιμπρᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive ἐμπιμπρᾶν ἐμπιμπρᾶσθαι
participle m ἐμπιμπρῶν ἐμπιμπρώμενος
f ἐμπιμπρῶσᾰ ἐμπιμπρωμένη
n ἐμπιμπρῶν ἐμπιμπρώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνεπίμπρην, ἐνεπιμπρᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνεπίμπρην ἐνεπίμπρης ἐνεπίμπρη ἐνεπίμπρᾰτον ἐνεπιμπρᾰ́την ἐνεπίμπρᾰμεν ἐνεπίμπρᾰτε ἐνεπίμπρᾰσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐνεπιμπρᾰ́μην ἐνεπίμπρᾰσο ἐνεπίμπρᾰτο ἐνεπίμπρᾰσθον ἐνεπιμπρᾰ́σθην ἐνεπιμπρᾰ́μεθᾰ ἐνεπίμπρᾰσθε ἐνεπίμπρᾰντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνεπίμπρᾰον, ἐνεπιμπρᾰόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνεπίμπρᾰον ἐνεπίμπρᾰες ἐνεπίμπρᾰε(ν) ἐνεπιμπρᾰ́ετον ἐνεπιμπρᾰέτην ἐνεπιμπρᾰ́ομεν ἐνεπιμπρᾰ́ετε ἐνεπίμπρᾰον
middle/
passive 		indicative ἐνεπιμπρᾰόμην ἐνεπιμπρᾰ́ου ἐνεπιμπρᾰ́ετο ἐνεπιμπρᾰ́εσθον ἐνεπιμπρᾰέσθην ἐνεπιμπρᾰόμεθᾰ ἐνεπιμπρᾰ́εσθε ἐνεπιμπρᾰ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνεπίμπρων, ἐνεπιμπρώμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνεπίμπρων ἐνεπίμπρᾱς ἐνεπίμπρᾱ ἐνεπιμπρᾶτον ἐνεπιμπρᾱ́την ἐνεπιμπρῶμεν ἐνεπιμπρᾶτε ἐνεπίμπρων
middle/
passive 		indicative ἐνεπιμπρώμην ἐνεπιμπρῶ ἐνεπιμπρᾶτο ἐνεπιμπρᾶσθον ἐνεπιμπρᾱ́σθην ἐνεπιμπρώμεθᾰ ἐνεπιμπρᾶσθε ἐνεπιμπρῶντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐμπρήσω, ἐμπρήσομαι, ἐμπεπρήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμπρήσω ἐμπρήσεις ἐμπρήσει ἐμπρήσετον ἐμπρήσετον ἐμπρήσομεν ἐμπρήσετε ἐμπρήσουσῐ(ν)
optative ἐμπρήσοιμῐ ἐμπρήσοις ἐμπρήσοι ἐμπρήσοιτον ἐμπρησοίτην ἐμπρήσοιμεν ἐμπρήσοιτε ἐμπρήσοιεν
middle indicative ἐμπρήσομαι ἐμπρήσῃ,
ἐμπρήσει 		ἐμπρήσεται ἐμπρήσεσθον ἐμπρήσεσθον ἐμπρησόμεθᾰ ἐμπρήσεσθε ἐμπρήσονται
optative ἐμπρησοίμην ἐμπρήσοιο ἐμπρήσοιτο ἐμπρήσοισθον ἐμπρησοίσθην ἐμπρησοίμεθᾰ ἐμπρήσοισθε ἐμπρήσοιντο
passive indicative ἐμπεπρήσομαι ἐμπεπρήσῃ ἐμπεπρήσεται ἐμπεπρήσεσθον ἐμπεπρήσεσθον ἐμπεπρησόμεθᾰ ἐμπεπρήσεσθε ἐμπεπρήσονται
optative ἐμπεπρησοίμην ἐμπεπρήσοιο ἐμπεπρήσοιτο ἐμπεπρήσοισθον ἐμπεπρησοίσθην ἐμπεπρησοίμεθᾰ ἐμπεπρήσοισθε ἐμπεπρήσοιντο
active middle passive
infinitive ἐμπρήσειν ἐμπρήσεσθαι ἐμπεπρήσεσθαι
participle m ἐμπρήσων ἐμπρησόμενος ἐμπεπρησόμενος
f ἐμπρήσουσᾰ ἐμπρησομένη ἐμπεπρησομένη
n ἐμπρῆσον ἐμπρησόμενον ἐμπεπρησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐνέπρησᾰ, ἐνεπρησᾰ́μην, ἐνεπρήσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνέπρησᾰ ἐνέπρησᾰς ἐνέπρησε(ν) ἐνεπρήσᾰτον ἐνεπρησᾰ́την ἐνεπρήσᾰμεν ἐνεπρήσᾰτε ἐνέπρησᾰν
subjunctive ἐμπρήσω ἐμπρήσῃς ἐμπρήσῃ ἐμπρήσητον ἐμπρήσητον ἐμπρήσωμεν ἐμπρήσητε ἐμπρήσωσῐ(ν)
optative ἐμπρήσαιμῐ ἐμπρήσειᾰς,
ἐμπρήσαις 		ἐμπρήσειε(ν),
ἐμπρήσαι 		ἐμπρήσαιτον ἐμπρησαίτην ἐμπρήσαιμεν ἐμπρήσαιτε ἐμπρήσειᾰν,
ἐμπρήσαιεν
imperative   ἔμπρησον ἐμπρησᾰ́τω ἐμπρήσᾰτον ἐμπρησᾰ́των   ἐμπρήσᾰτε ἐμπρησᾰ́ντων
middle indicative ἐνεπρησᾰ́μην ἐνεπρήσω ἐνεπρήσᾰτο ἐνεπρήσᾰσθον ἐνεπρησᾰ́σθην ἐνεπρησᾰ́μεθᾰ ἐνεπρήσᾰσθε ἐνεπρήσᾰντο
subjunctive ἐμπρήσωμαι ἐμπρήσῃ ἐμπρήσηται ἐμπρήσησθον ἐμπρήσησθον ἐμπρησώμεθᾰ ἐμπρήσησθε ἐμπρήσωνται
optative ἐμπρησαίμην ἐμπρήσαιο ἐμπρήσαιτο ἐμπρήσαισθον ἐμπρησαίσθην ἐμπρησαίμεθᾰ ἐμπρήσαισθε ἐμπρήσαιντο
imperative   ἔμπρησαι ἐμπρησᾰ́σθω ἐμπρήσᾰσθον ἐμπρησᾰ́σθων   ἐμπρήσᾰσθε ἐμπρησᾰ́σθων
passive indicative ἐνεπρήσθην ἐνεπρήσθης ἐνεπρήσθη ἐνεπρήσθητον ἐνεπρησθήτην ἐνεπρήσθημεν ἐνεπρήσθητε ἐνεπρήσθησᾰν
subjunctive ἐμπρησθῶ ἐμπρησθῇς ἐμπρησθῇ ἐμπρησθῆτον ἐμπρησθῆτον ἐμπρησθῶμεν ἐμπρησθῆτε ἐμπρησθῶσῐ(ν)
optative ἐμπρησθείην ἐμπρησθείης ἐμπρησθείη ἐμπρησθεῖτον,
ἐμπρησθείητον 		ἐμπρησθείτην,
ἐμπρησθειήτην 		ἐμπρησθεῖμεν,
ἐμπρησθείημεν 		ἐμπρησθεῖτε,
ἐμπρησθείητε 		ἐμπρησθεῖεν,
ἐμπρησθείησᾰν
imperative   ἐμπρήσθητῐ ἐμπρησθήτω ἐμπρήσθητον ἐμπρησθήτων   ἐμπρήσθητε ἐμπρησθέντων
active middle passive
infinitive ἐμπρῆσαι ἐμπρήσᾰσθαι ἐμπρησθῆναι
participle m ἐμπρήσᾱς ἐμπρησᾰ́μενος ἐμπρησθείς
f ἐμπρήσᾱσᾰ ἐμπρησᾰμένη ἐμπρησθεῖσᾰ
n ἐμπρῆσᾰν ἐμπρησᾰ́μενον ἐμπρησθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐμπέπρησμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐμπέπρησμαι ἐμπέπρησαι ἐμπέπρησται ἐμπέπρησθον ἐμπέπρησθον ἐμπεπρήσμεθᾰ ἐμπέπρησθε ἐμπεπρήδᾰται
subjunctive ἐμπεπρησμένος ὦ ἐμπεπρησμένος ᾖς ἐμπεπρησμένος ᾖ ἐμπεπρησμένω ἦτον ἐμπεπρησμένω ἦτον ἐμπεπρησμένοι ὦμεν ἐμπεπρησμένοι ἦτε ἐμπεπρησμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐμπεπρησμένος εἴην ἐμπεπρησμένος εἴης ἐμπεπρησμένος εἴη ἐμπεπρησμένω εἴητον/εἶτον ἐμπεπρησμένω εἰήτην/εἴτην ἐμπεπρησμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐμπεπρησμένοι εἴητε/εἶτε ἐμπεπρησμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἐμπέπρησο ἐμπεπρήσθω ἐμπέπρησθον ἐμπεπρήσθων   ἐμπέπρησθε ἐμπεπρήσθων
middle/passive
infinitive ἐμπεπρῆσθαι
participle m ἐμπεπρησμένος
f ἐμπεπρησμένη
n ἐμπεπρησμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἐμπίμπρημι&oldid=76091050"