ἑπταλόφω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hep.ta.ló.pʰɔː/ → /ep.taˈlo.ɸo/ → /ep.taˈlo.fo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hep.ta.ló.pʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ep.taˈlo.pʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ep.taˈlo.ɸo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ep.taˈlo.fo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ep.taˈlo.fo/

Adjective

ἑπτᾰλόφω • (heptalóphō)

1. masculine/feminine/neuter nominative/accusative/vocative dual of ἑπταλόφος (heptalóphos)