ἡμεροκαλλές

Ancient Greek

Etymology

From ἡμέρα (hēméra, “day”) +‎ κάλλος (kállos, “beautiful”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.me.ro.kal.lés/ → /i.me.ro.kalˈles/ → /i.me.ro.kaˈles/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.me.ro.kal.lés/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝.me.ro.kalˈles/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.me.ro.kalˈles/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.me.ro.kalˈles/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.me.ro.kaˈles/

Noun

ἡμεροκᾰλλές • (hēmerokallés) n (genitive ἡμεροκᾰλλοῦς); third declension

1. martagon lily (Lilium martagon)

Inflection

Third declension of τὸ ἡμεροκᾰλλές; τοῦ ἡμεροκᾰλλοῦς (contracted, Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ἡμεροκᾰλλές tò hēmerokallés	τὼ ἡμεροκᾰλλεῖ tṑ hēmerokalleî	τᾰ̀ ἡμεροκᾰλλῆ tà hēmerokallê
Genitive	τοῦ ἡμεροκᾰλλοῦς toû hēmerokalloûs	τοῖν ἡμεροκᾰλλοῖν toîn hēmerokalloîn	τῶν ἡμεροκᾰλλῶν tôn hēmerokallôn
Dative	τῷ ἡμεροκᾰλλεῖ tôi hēmerokalleî	τοῖν ἡμεροκᾰλλοῖν toîn hēmerokalloîn	τοῖς ἡμεροκᾰλλέσῐ / ἡμεροκᾰλλέσῐν toîs hēmerokallési(n)
Accusative	τὸ ἡμεροκᾰλλές tò hēmerokallés	τὼ ἡμεροκᾰλλεῖ tṑ hēmerokalleî	τᾰ̀ ἡμεροκᾰλλῆ tà hēmerokallê
Vocative	ἡμεροκᾰλλές hēmerokallés	ἡμεροκᾰλλεῖ hēmerokalleî	ἡμεροκᾰλλῆ hēmerokallê
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Translingual: Hemerocallis

Further reading

• “ἡμεροκαλλές”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἡμεροκαλλές in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette