blaaskaak

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch[edit]

Etymology[edit]

Compound of blaas (blowhard, boaster) +‎ kaak.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈblaːs.kaːk/
  • (file)
  • Hyphenation: blaas‧kaak

Noun[edit]

blaaskaak m (plural blaaskaken, diminutive blaaskaakje n)

  1. blowhard, braggart