bliþum

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old English[edit]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈbliː.θum/, [ˈbliː.ðum]

Adjective[edit]

blīþum

  1. inflection of blīþe:
    1. strong dative masculine/neuter singular
    2. strong/weak dative/instrumental masculine/feminine/neuter plural