emja

Icelandic

Etymology

From Old Norse emja (“to howl”), from Proto-Germanic *amjōną. Compare Old Norse emjar (“a part of a sword”, plural).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɛmja/

  Rhymes: -ɛmja

Verb

emja (weak verb, third-person singular past indicative emjaði, supine emjað)

1. to howl

Conjugation

emja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að emja
supine (sagnbót)		emjað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		emjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég emja	við emjum	present (nútíð)	ég emji	við emjum
	þú emjar	þið emjið		þú emjir	þið emjið
	hann, hún, það emjar	þeir, þær, þau emja		hann, hún, það emji	þeir, þær, þau emji
past (þátíð)	ég emjaði	við emjuðum	past (þátíð)	ég emjaði	við emjuðum
	þú emjaðir	þið emjuðuð		þú emjaðir	þið emjuðuð
	hann, hún, það emjaði	þeir, þær, þau emjuðu		hann, hún, það emjaði	þeir, þær, þau emjuðu
imperative (boðháttur)	emja (þú)	emjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	emjaðu	emjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Synonyms

• gaula
• ýla
• ýlfra