fleipr
Jump to navigation
Jump to search
Old Norse[edit]
Etymology[edit]
From fleipra (“to babble, tattle”).
Noun[edit]
fleipr n
Declension[edit]
Declension of fleipr (strong a-stem)
neuter | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | fleipr | fleiprit | fleipr | fleiprin |
accusative | fleipr | fleiprit | fleipr | fleiprin |
dative | fleipri | fleiprinu | fleiprum | fleiprunum |
genitive | fleiprs | fleiprsins | fleipra | fleipranna |
References[edit]
- “fleipr”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press