inbatî

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish انباتی (“vegetative”), adjective derived from Arabic إِنْبَات (ʔinbāt), verbal noun of أَنْبَتَ (ʔanbata, “to germinate, sprout; to grow (a plant); to cultivate”), from نَبَات (nabāt, “plant, vegetation”).

Adjective

inbatî (obsolete)

1. related to plants or their cultivation; vegetative
   • 1936 February 8, H. Günay, “Gezmen muharririmizin intibaları”, in Yeni Asır, page 6:

     Yolcu arkadaşlarımız arasında bir zat acı acı anlattı: - Yağmurun bol oluşu bağ, bahçe ve meyvelerimiz için iyi oldu. Fakat haddini aştı. Ekinlerimiz çürümeğe, tütün fidanlarımız çıvmağa, inbatî kabiliyyetini kaybetmeğe başladı. Hava böyle devam ederse Tepeköy, Tire ve Ödemiş acınacak vaziyete düşecektir.

     (please add an English translation of this quotation)

References

• Çağbayır, Yaşar (2007) “inbatî”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 2, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2169
• Kélékian, Diran (1911) “انباتی”, in Dictionnaire turc-français‎^[1], Constantinople: Mihran, page 150
• Wehr, Hans (1960) “نبت”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 3rd edition, Ithaca, NY: Otto Harrassowitz
• Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN