kordaat

Dutch

Etymology

Ultimately from Latin cordātus (“wise”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔrˈdaːt/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -aːt

Adjective

kordaat (comparative kordater, superlative kordaatst)

1. firm, resolute

Inflection

Inflection of kordaat
uninflected	kordaat
inflected	kordate
comparative	kordater
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		kordaat	kordater	het kordaatst het kordaatste
indefinite	m./f. sing.	kordate	kordatere	kordaatste
	n. sing.	kordaat	kordater	kordaatste
	plural	kordate	kordatere	kordaatste
definite		kordate	kordatere	kordaatste
partitive		kordaats	kordaters	—

Derived terms

• kordaatheid