onbenullig

Dutch

Etymology

From onbenul +‎ -ig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.bəˈnʏ.ləx/

• (file)

• Hyphenation: on‧be‧nul‧lig

Adjective

onbenullig (comparative onbenulliger, superlative onbenulligst)

1. unaware, stupid, clueless, lacking awareness

Inflection

Inflection of onbenullig
uninflected	onbenullig
inflected	onbenullige
comparative	onbenulliger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		onbenullig	onbenulliger	het onbenulligst het onbenulligste
indefinite	m./f. sing.	onbenullige	onbenulligere	onbenulligste
	n. sing.	onbenullig	onbenulliger	onbenulligste
	plural	onbenullige	onbenulligere	onbenulligste
definite		onbenullige	onbenulligere	onbenulligste
partitive		onbenulligs	onbenulligers	—