svenskt

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Faroese[edit]

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

svenskt n

  1. Swedish (language)

Usage notes[edit]

  • tosa tygum svenskt?do you speak Swedish?

Adjective[edit]

svenskt

  1. inflection of svenskur:
    1. neuter singular nominative
    2. neuter singular accusative

Declension[edit]

svenskur a24
Singular (eintal) m (kallkyn) f (kvennkyn) n (hvørkikyn)
Nominative (hvørfall) svenskur svensk svenskt
Accusative (hvønnfall) svenskan svenska
Dative (hvørjumfall) svenskum svenskari svenskum
Genitive (hvørsfall) (svensks) (svenskar/
svenskrar)
(svensks)
Plural (fleirtal) m (kallkyn) f (kvennkyn) n (hvørkikyn)
Nominative (hvørfall) svenskir svenskar svensk
Accusative (hvønnfall) svenskar
Dative (hvørjumfall) svenskum
Genitive (hvørsfall) (svenska/
svenskra)

Swedish[edit]

Adjective[edit]

svenskt

  1. indefinite neuter singular of svensk