wielomówienie
Jump to navigation
Jump to search
Old Polish[edit]
Etymology[edit]
From wiele + -o- + mówienie. First attested in 1484.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
wielomówienie n
- loquaciousness; talkativeness
- 1892 [1484], Hieronim Łopaciński, editor, Reguła trzeciego zakonu św. Franciszka i drobniejsze zabytki języka polskiego z końca w. XV i początku XVI[1], Krakow, page 717:
- Yesthlyby kto oczh [p]roznye albo nye baczącz przysyągal..., yakoz tho sye czyąstho przygadza w vyelomovyenyv (in multiloquio), thedy thaki... ma rozmyslyczi, czo vdzyelal
- [Jestliby kto ocz [p]roznie albo nie bacząc przysięgał..., jakoż to sie często przygadza w wielomowieniu (in multiloquio), tedy taki... ma rozmyślić, co udziełał]
Related terms[edit]
noun
verbs
- mówić impf
References[edit]
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “wielomówienie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN