ἀποτειχίζω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-, “off”) +‎ τειχίζω (teikhízō, “build a wall”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.teː.kʰíz.dɔː/ → /a.po.tiˈçi.zo/ → /a.po.tiˈçi.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.teː.kʰíz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.tiˈkʰi.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.tiˈçi.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.tiˈçi.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.tiˈçi.zo/

Verb

ἀποτειχίζω • (apoteikhízō)

1. to wall off
   1. to fortify
   2. to blockade
   3. (middle voice) to build a party-wall
2. to raise fortifications

Inflection

   Present: ἀποτειχῐ́ζω, ἀποτειχῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτειχῐ́ζω	ἀποτειχῐ́ζεις	ἀποτειχῐ́ζει	ἀποτειχῐ́ζετον	ἀποτειχῐ́ζετον	ἀποτειχῐ́ζομεν	ἀποτειχῐ́ζετε	ἀποτειχῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποτειχῐ́ζω	ἀποτειχῐ́ζῃς	ἀποτειχῐ́ζῃ	ἀποτειχῐ́ζητον	ἀποτειχῐ́ζητον	ἀποτειχῐ́ζωμεν	ἀποτειχῐ́ζητε	ἀποτειχῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	ἀποτειχῐ́ζοιμῐ	ἀποτειχῐ́ζοις	ἀποτειχῐ́ζοι	ἀποτειχῐ́ζοιτον	ἀποτειχῐζοίτην	ἀποτειχῐ́ζοιμεν	ἀποτειχῐ́ζοιτε	ἀποτειχῐ́ζοιεν
	imperative		ἀποτείχῐζε	ἀποτειχῐζέτω	ἀποτειχῐ́ζετον	ἀποτειχῐζέτων		ἀποτειχῐ́ζετε	ἀποτειχῐζόντων
middle	indicative	ἀποτειχῐ́ζομαι	ἀποτειχῐ́ζῃ, ἀποτειχῐ́ζει	ἀποτειχῐ́ζεται	ἀποτειχῐ́ζεσθον	ἀποτειχῐ́ζεσθον	ἀποτειχῐζόμεθᾰ	ἀποτειχῐ́ζεσθε	ἀποτειχῐ́ζονται
	subjunctive	ἀποτειχῐ́ζωμαι	ἀποτειχῐ́ζῃ	ἀποτειχῐ́ζηται	ἀποτειχῐ́ζησθον	ἀποτειχῐ́ζησθον	ἀποτειχῐζώμεθᾰ	ἀποτειχῐ́ζησθε	ἀποτειχῐ́ζωνται
	optative	ἀποτειχῐζοίμην	ἀποτειχῐ́ζοιο	ἀποτειχῐ́ζοιτο	ἀποτειχῐ́ζοισθον	ἀποτειχῐζοίσθην	ἀποτειχῐζοίμεθᾰ	ἀποτειχῐ́ζοισθε	ἀποτειχῐ́ζοιντο
	imperative		ἀποτειχῐ́ζου	ἀποτειχῐζέσθω	ἀποτειχῐ́ζεσθον	ἀποτειχῐζέσθων		ἀποτειχῐ́ζεσθε	ἀποτειχῐζέσθων
		active
infinitive		ἀποτειχῐ́ζειν				ἀποτειχῐ́ζεσθαι
participle	m	ἀποτειχῐ́ζων				ἀποτειχῐζόμενος
	f	ἀποτειχῐ́ζουσᾰ				ἀποτειχῐζομένη
	n	ἀποτειχῐ́ζον				ἀποτειχῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπετείχῐζον, ἀπετειχῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπετείχῐζον	ἀπετείχῐζες	ἀπετείχῐζε(ν)	ἀπετειχῐ́ζετον	ἀπετειχῐζέτην	ἀπετειχῐ́ζομεν	ἀπετειχῐ́ζετε	ἀπετείχῐζον
middle	indicative	ἀπετειχῐζόμην	ἀπετειχῐ́ζου	ἀπετειχῐ́ζετο	ἀπετειχῐ́ζεσθον	ἀπετειχῐζέσθην	ἀπετειχῐζόμεθᾰ	ἀπετειχῐ́ζεσθε	ἀπετειχῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποτειχῐέω, ἀποτειχῐέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτειχῐέω	ἀποτειχῐέεις	ἀποτειχῐέει	ἀποτειχῐέετον	ἀποτειχῐέετον	ἀποτειχῐέομεν	ἀποτειχῐέετε	ἀποτειχῐέουσῐ(ν)
	optative	ἀποτειχῐέοιμῐ	ἀποτειχῐέοις	ἀποτειχῐέοι	ἀποτειχῐέοιτον	ἀποτειχῐεοίτην	ἀποτειχῐέοιμεν	ἀποτειχῐέοιτε	ἀποτειχῐέοιεν
middle	indicative	ἀποτειχῐέομαι	ἀποτειχῐέῃ, ἀποτειχῐέει	ἀποτειχῐέεται	ἀποτειχῐέεσθον	ἀποτειχῐέεσθον	ἀποτειχῐεόμεθᾰ	ἀποτειχῐέεσθε	ἀποτειχῐέονται
	optative	ἀποτειχῐεοίμην	ἀποτειχῐέοιο	ἀποτειχῐέοιτο	ἀποτειχῐέοισθον	ἀποτειχῐεοίσθην	ἀποτειχῐεοίμεθᾰ	ἀποτειχῐέοισθε	ἀποτειχῐέοιντο
		active			middle
infinitive		ἀποτειχῐέειν			ἀποτειχῐέεσθαι
participle	m	ἀποτειχῐέων			ἀποτειχῐεόμενος
	f	ἀποτειχῐέουσᾰ			ἀποτειχῐεομένη
	n	ἀποτειχῐέον			ἀποτειχῐεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποτειχῐῶ, ἀποτειχῐοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτειχῐῶ	ἀποτειχῐεῖς	ἀποτειχῐεῖ	ἀποτειχῐεῖτον	ἀποτειχῐεῖτον	ἀποτειχῐοῦμεν	ἀποτειχῐεῖτε	ἀποτειχῐοῦσῐ(ν)
	optative	ἀποτειχῐοίην, ἀποτειχῐοῖμῐ	ἀποτειχῐοίης, ἀποτειχῐοῖς	ἀποτειχῐοίη, ἀποτειχῐοῖ	ἀποτειχῐοῖτον, ἀποτειχῐοίητον	ἀποτειχῐοίτην, ἀποτειχῐοιήτην	ἀποτειχῐοῖμεν, ἀποτειχῐοίημεν	ἀποτειχῐοῖτε, ἀποτειχῐοίητε	ἀποτειχῐοῖεν, ἀποτειχῐοίησᾰν
middle	indicative	ἀποτειχῐοῦμαι	ἀποτειχῐῇ	ἀποτειχῐεῖται	ἀποτειχῐεῖσθον	ἀποτειχῐεῖσθον	ἀποτειχῐούμεθᾰ	ἀποτειχῐεῖσθε	ἀποτειχῐοῦνται
	optative	ἀποτειχῐοίμην	ἀποτειχῐοῖο	ἀποτειχῐοῖτο	ἀποτειχῐοῖσθον	ἀποτειχῐοίσθην	ἀποτειχῐοίμεθᾰ	ἀποτειχῐοῖσθε	ἀποτειχῐοῖντο
		active			middle
infinitive		ἀποτειχῐεῖν			ἀποτειχῐεῖσθαι
participle	m	ἀποτειχῐῶν			ἀποτειχῐούμενος
	f	ἀποτειχῐοῦσᾰ			ἀποτειχῐουμένη
	n	ἀποτειχῐοῦν			ἀποτειχῐούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπετείχῐσᾰ, ἀπετειχῐσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπετείχῐσᾰ	ἀπετείχῐσᾰς	ἀπετείχῐσε(ν)	ἀπετειχῐ́σᾰτον	ἀπετειχῐσᾰ́την	ἀπετειχῐ́σᾰμεν	ἀπετειχῐ́σᾰτε	ἀπετείχῐσᾰν
	subjunctive	ἀποτειχῐ́σω	ἀποτειχῐ́σῃς	ἀποτειχῐ́σῃ	ἀποτειχῐ́σητον	ἀποτειχῐ́σητον	ἀποτειχῐ́σωμεν	ἀποτειχῐ́σητε	ἀποτειχῐ́σωσῐ(ν)
	optative	ἀποτειχῐ́σαιμῐ	ἀποτειχῐ́σειᾰς, ἀποτειχῐ́σαις	ἀποτειχῐ́σειε(ν), ἀποτειχῐ́σαι	ἀποτειχῐ́σαιτον	ἀποτειχῐσαίτην	ἀποτειχῐ́σαιμεν	ἀποτειχῐ́σαιτε	ἀποτειχῐ́σειᾰν, ἀποτειχῐ́σαιεν
	imperative		ἀποτείχῐσον	ἀποτειχῐσᾰ́τω	ἀποτειχῐ́σᾰτον	ἀποτειχῐσᾰ́των		ἀποτειχῐ́σᾰτε	ἀποτειχῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπετειχῐσᾰ́μην	ἀπετειχῐ́σω	ἀπετειχῐ́σᾰτο	ἀπετειχῐ́σᾰσθον	ἀπετειχῐσᾰ́σθην	ἀπετειχῐσᾰ́μεθᾰ	ἀπετειχῐ́σᾰσθε	ἀπετειχῐ́σᾰντο
	subjunctive	ἀποτειχῐ́σωμαι	ἀποτειχῐ́σῃ	ἀποτειχῐ́σηται	ἀποτειχῐ́σησθον	ἀποτειχῐ́σησθον	ἀποτειχῐσώμεθᾰ	ἀποτειχῐ́σησθε	ἀποτειχῐ́σωνται
	optative	ἀποτειχῐσαίμην	ἀποτειχῐ́σαιο	ἀποτειχῐ́σαιτο	ἀποτειχῐ́σαισθον	ἀποτειχῐσαίσθην	ἀποτειχῐσαίμεθᾰ	ἀποτειχῐ́σαισθε	ἀποτειχῐ́σαιντο
	imperative		ἀποτείχῐσαι	ἀποτειχῐσᾰ́σθω	ἀποτειχῐ́σᾰσθον	ἀποτειχῐσᾰ́σθων		ἀποτειχῐ́σᾰσθε	ἀποτειχῐσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἀποτειχῐ́σαι			ἀποτειχῐ́σᾰσθαι
participle	m	ἀποτειχῐ́σᾱς			ἀποτειχῐσᾰ́μενος
	f	ἀποτειχῐ́σᾱσᾰ			ἀποτειχῐσᾰμένη
	n	ἀποτειχῐ́σᾰν			ἀποτειχῐσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀποτετειχίκῐκᾰ, ἀποτετειχίκῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποτετειχίκῐκᾰ	ἀποτετειχίκῐκᾰς	ἀποτετειχίκῐκε(ν)	ἀποτετειχικῐ́κᾰτον	ἀποτετειχικῐ́κᾰτον	ἀποτετειχικῐ́κᾰμεν	ἀποτετειχικῐ́κᾰτε	ἀποτετειχικῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποτετειχικῐ́κω	ἀποτετειχικῐ́κῃς	ἀποτετειχικῐ́κῃ	ἀποτετειχικῐ́κητον	ἀποτετειχικῐ́κητον	ἀποτετειχικῐ́κωμεν	ἀποτετειχικῐ́κητε	ἀποτετειχικῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ἀποτετειχικῐ́κοιμῐ, ἀποτετειχικῐκοίην	ἀποτετειχικῐ́κοις, ἀποτετειχικῐκοίης	ἀποτετειχικῐ́κοι, ἀποτετειχικῐκοίη	ἀποτετειχικῐ́κοιτον	ἀποτετειχικῐκοίτην	ἀποτετειχικῐ́κοιμεν	ἀποτετειχικῐ́κοιτε	ἀποτετειχικῐ́κοιεν
	imperative		ἀποτετειχίκῐκε	ἀποτετειχικῐκέτω	ἀποτετειχικῐ́κετον	ἀποτετειχικῐκέτων		ἀποτετειχικῐ́κετε	ἀποτετειχικῐκόντων
middle	indicative	ἀποτετειχίκῐσμαι	ἀποτετειχίκῐσαι	ἀποτετειχίκῐσται	ἀποτετειχίκῐσθον	ἀποτετειχίκῐσθον	ἀποτετειχικῐ́σμεθᾰ	ἀποτετειχίκῐσθε	ἀποτετειχικῐ́δᾰται
	subjunctive	ἀποτετειχικῐσμένος ὦ	ἀποτετειχικῐσμένος ᾖς	ἀποτετειχικῐσμένος ᾖ	ἀποτετειχικῐσμένω ἦτον	ἀποτετειχικῐσμένω ἦτον	ἀποτετειχικῐσμένοι ὦμεν	ἀποτετειχικῐσμένοι ἦτε	ἀποτετειχικῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀποτετειχικῐσμένος εἴην	ἀποτετειχικῐσμένος εἴης	ἀποτετειχικῐσμένος εἴη	ἀποτετειχικῐσμένω εἴητον/εἶτον	ἀποτετειχικῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ἀποτετειχικῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀποτετειχικῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ἀποτετειχικῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀποτετειχίκῐσο	ἀποτετειχικῐ́σθω	ἀποτετειχίκῐσθον	ἀποτετειχικῐ́σθων		ἀποτετειχίκῐσθε	ἀποτετειχικῐ́σθων
		active
infinitive		ἀποτετειχικῐκέναι				ἀποτετειχικῐ́σθαι
participle	m	ἀποτετειχικῐκώς				ἀποτετειχικῐσμένος
	f	ἀποτετειχικῐκυῖᾰ				ἀποτετειχικῐσμένη
	n	ἀποτετειχικῐκός				ἀποτετειχικῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀπετετειχικῐ́κειν, ἀπετετειχικῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπετετειχικῐ́κειν, ἀπετετειχικῐ́κη	ἀπετετειχικῐ́κεις, ἀπετετειχικῐ́κης	ἀπετετειχικῐ́κει(ν)	ἀπετετειχικῐ́κετον	ἀπετετειχικῐκέτην	ἀπετετειχικῐ́κεμεν	ἀπετετειχικῐ́κετε	ἀπετετειχικῐ́κεσᾰν
middle	indicative	ἀπετετειχικῐ́σμην	ἀπετετειχίκῐσο	ἀπετετειχίκῐστο	ἀπετετειχίκῐσθον	ἀπετετειχικῐ́σθην	ἀπετετειχικῐ́σμεθᾰ	ἀπετετειχίκῐσθε	ἀπετετειχικῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἀποτειχίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀποτειχίζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἀποτειχίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀποτειχίζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)