ανακριτικός
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Adjective[edit]
ανακριτικός • (anakritikós) m (feminine ανακριτική, neuter ανακριτικό)
- interrogatory, examining, fact-finding
- ανακριτικό γραφείο ― anakritikó grafeío ― interview room
Declension[edit]
Declension of ανακριτικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ανακριτικός • | ανακριτική • | ανακριτικό • | ανακριτικοί • | ανακριτικές • | ανακριτικά • |
| genitive | ανακριτικού • | ανακριτικής • | ανακριτικού • | ανακριτικών • | ανακριτικών • | ανακριτικών • |
| accusative | ανακριτικό • | ανακριτική • | ανακριτικό • | ανακριτικούς • | ανακριτικές • | ανακριτικά • |
| vocative | ανακριτικέ • | ανακριτική • | ανακριτικό • | ανακριτικοί • | ανακριτικές • | ανακριτικά • |
Related terms[edit]
- see: ανακρίνω (anakríno, “to interrogate, to cross-examine”)