γραφόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡra.pʰó.me.nos/ → /ɣraˈɸo.me.nos/ → /ɣraˈfo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡra.pʰó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡraˈpʰo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣraˈɸo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ɣraˈfo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ɣraˈfo.me.nos/

Participle

γρᾰφόμενος • (graphómenos) m (feminine γρᾰφομένη, neuter γρᾰφόμενον), (active: γράφων (gráphōn))

1. present mediopassive participle of γρᾰ́φω (gráphō)

Inflection

First and second declension of γρᾰφόμενος; γρᾰφομένη; γρᾰφόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		γρᾰφόμενος graphómenos	γρᾰφομένη graphoménē	γρᾰφόμενον graphómenon		γρᾰφομένω graphoménō	γρᾰφομένᾱ graphoménā	γρᾰφομένω graphoménō		γρᾰφόμενοι graphómenoi	γρᾰφόμεναι graphómenai	γρᾰφόμενᾰ graphómena
Genitive		γρᾰφομένου graphoménou	γρᾰφομένης graphoménēs	γρᾰφομένου graphoménou		γρᾰφομένοιν graphoménoin	γρᾰφομέναιν graphoménain	γρᾰφομένοιν graphoménoin		γρᾰφομένων graphoménōn	γρᾰφομένων graphoménōn	γρᾰφομένων graphoménōn
Dative		γρᾰφομένῳ graphoménōi	γρᾰφομένῃ graphoménēi	γρᾰφομένῳ graphoménōi		γρᾰφομένοιν graphoménoin	γρᾰφομέναιν graphoménain	γρᾰφομένοιν graphoménoin		γρᾰφομένοις graphoménois	γρᾰφομέναις graphoménais	γρᾰφομένοις graphoménois
Accusative		γρᾰφόμενον graphómenon	γρᾰφομένην graphoménēn	γρᾰφόμενον graphómenon		γρᾰφομένω graphoménō	γρᾰφομένᾱ graphoménā	γρᾰφομένω graphoménō		γρᾰφομένους graphoménous	γρᾰφομένᾱς graphoménās	γρᾰφόμενᾰ graphómena
Vocative		γρᾰφόμενε graphómene	γρᾰφομένη graphoménē	γρᾰφόμενον graphómenon		γρᾰφομένω graphoménō	γρᾰφομένᾱ graphoménā	γρᾰφομένω graphoménō		γρᾰφόμενοι graphómenoi	γρᾰφόμεναι graphómenai	γρᾰφόμενᾰ graphómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		γρᾰφομένως graphoménōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.