κολακεύω

Ancient Greek

Etymology

κόλαξ (kólax) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ko.la.kěu̯.ɔː/ → /ko.laˈce.βo/ → /ko.laˈce.vo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ko.la.kěu̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ko.laˈke.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ko.laˈce.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ko.laˈce.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ko.laˈce.vo/

Verb

κολᾰκεύω • (kolakeúō)

1. to flatter, adulate
2. (figuratively) to soften, render mild

Conjugation

   Present: κολᾰκεύω, κολᾰκεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κολᾰκεύω	κολᾰκεύεις	κολᾰκεύει	κολᾰκεύετον	κολᾰκεύετον	κολᾰκεύομεν	κολᾰκεύετε	κολᾰκεύουσῐ(ν)
	subjunctive	κολᾰκεύω	κολᾰκεύῃς	κολᾰκεύῃ	κολᾰκεύητον	κολᾰκεύητον	κολᾰκεύωμεν	κολᾰκεύητε	κολᾰκεύωσῐ(ν)
	optative	κολᾰκεύοιμῐ	κολᾰκεύοις	κολᾰκεύοι	κολᾰκεύοιτον	κολᾰκευοίτην	κολᾰκεύοιμεν	κολᾰκεύοιτε	κολᾰκεύοιεν
	imperative		κολᾰ́κευε	κολᾰκευέτω	κολᾰκεύετον	κολᾰκευέτων		κολᾰκεύετε	κολᾰκευόντων
middle/ passive	indicative	κολᾰκεύομαι	κολᾰκεύῃ, κολᾰκεύει	κολᾰκεύεται	κολᾰκεύεσθον	κολᾰκεύεσθον	κολᾰκευόμεθᾰ	κολᾰκεύεσθε	κολᾰκεύονται
	subjunctive	κολᾰκεύωμαι	κολᾰκεύῃ	κολᾰκεύηται	κολᾰκεύησθον	κολᾰκεύησθον	κολᾰκευώμεθᾰ	κολᾰκεύησθε	κολᾰκεύωνται
	optative	κολᾰκευοίμην	κολᾰκεύοιο	κολᾰκεύοιτο	κολᾰκεύοισθον	κολᾰκευοίσθην	κολᾰκευοίμεθᾰ	κολᾰκεύοισθε	κολᾰκεύοιντο
	imperative		κολᾰκεύου	κολᾰκευέσθω	κολᾰκεύεσθον	κολᾰκευέσθων		κολᾰκεύεσθε	κολᾰκευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κολᾰκεύειν				κολᾰκεύεσθαι
participle	m	κολᾰκεύων				κολᾰκευόμενος
	f	κολᾰκεύουσᾰ				κολᾰκευομένη
	n	κολᾰκεῦον				κολᾰκευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκολᾰ́κευον, ἐκολᾰκευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκολᾰ́κευον	ἐκολᾰ́κευες	ἐκολᾰ́κευε(ν)	ἐκολᾰκεύετον	ἐκολᾰκευέτην	ἐκολᾰκεύομεν	ἐκολᾰκεύετε	ἐκολᾰ́κευον
middle/ passive	indicative	ἐκολᾰκευόμην	ἐκολᾰκεύου	ἐκολᾰκεύετο	ἐκολᾰκεύεσθον	ἐκολᾰκευέσθην	ἐκολᾰκευόμεθᾰ	ἐκολᾰκεύεσθε	ἐκολᾰκεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κολᾰκεύσω, κολᾰκεύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κολᾰκεύσω	κολᾰκεύσεις	κολᾰκεύσει	κολᾰκεύσετον	κολᾰκεύσετον	κολᾰκεύσομεν	κολᾰκεύσετε	κολᾰκεύσουσῐ(ν)
	optative	κολᾰκεύσοιμῐ	κολᾰκεύσοις	κολᾰκεύσοι	κολᾰκεύσοιτον	κολᾰκευσοίτην	κολᾰκεύσοιμεν	κολᾰκεύσοιτε	κολᾰκεύσοιεν
middle	indicative	κολᾰκεύσομαι	κολᾰκεύσῃ, κολᾰκεύσει	κολᾰκεύσεται	κολᾰκεύσεσθον	κολᾰκεύσεσθον	κολᾰκευσόμεθᾰ	κολᾰκεύσεσθε	κολᾰκεύσονται
	optative	κολᾰκευσοίμην	κολᾰκεύσοιο	κολᾰκεύσοιτο	κολᾰκεύσοισθον	κολᾰκευσοίσθην	κολᾰκευσοίμεθᾰ	κολᾰκεύσοισθε	κολᾰκεύσοιντο
		active			middle
infinitive		κολᾰκεύσειν			κολᾰκεύσεσθαι
participle	m	κολᾰκεύσων			κολᾰκευσόμενος
	f	κολᾰκεύσουσᾰ			κολᾰκευσομένη
	n	κολᾰκεῦσον			κολᾰκευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκολᾰ́κευσᾰ, ἐκολᾰκευσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκολᾰ́κευσᾰ	ἐκολᾰ́κευσᾰς	ἐκολᾰ́κευσε(ν)	ἐκολᾰκεύσᾰτον	ἐκολᾰκευσᾰ́την	ἐκολᾰκεύσᾰμεν	ἐκολᾰκεύσᾰτε	ἐκολᾰ́κευσᾰν
	subjunctive	κολᾰκεύσω	κολᾰκεύσῃς	κολᾰκεύσῃ	κολᾰκεύσητον	κολᾰκεύσητον	κολᾰκεύσωμεν	κολᾰκεύσητε	κολᾰκεύσωσῐ(ν)
	optative	κολᾰκεύσαιμῐ	κολᾰκεύσειᾰς, κολᾰκεύσαις	κολᾰκεύσειε(ν), κολᾰκεύσαι	κολᾰκεύσαιτον	κολᾰκευσαίτην	κολᾰκεύσαιμεν	κολᾰκεύσαιτε	κολᾰκεύσειᾰν, κολᾰκεύσαιεν
	imperative		κολᾰ́κευσον	κολᾰκευσᾰ́τω	κολᾰκεύσᾰτον	κολᾰκευσᾰ́των		κολᾰκεύσᾰτε	κολᾰκευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκολᾰκευσᾰ́μην	ἐκολᾰκεύσω	ἐκολᾰκεύσᾰτο	ἐκολᾰκεύσᾰσθον	ἐκολᾰκευσᾰ́σθην	ἐκολᾰκευσᾰ́μεθᾰ	ἐκολᾰκεύσᾰσθε	ἐκολᾰκεύσᾰντο
	subjunctive	κολᾰκεύσωμαι	κολᾰκεύσῃ	κολᾰκεύσηται	κολᾰκεύσησθον	κολᾰκεύσησθον	κολᾰκευσώμεθᾰ	κολᾰκεύσησθε	κολᾰκεύσωνται
	optative	κολᾰκευσαίμην	κολᾰκεύσαιο	κολᾰκεύσαιτο	κολᾰκεύσαισθον	κολᾰκευσαίσθην	κολᾰκευσαίμεθᾰ	κολᾰκεύσαισθε	κολᾰκεύσαιντο
	imperative		κολᾰ́κευσαι	κολᾰκευσᾰ́σθω	κολᾰκεύσᾰσθον	κολᾰκευσᾰ́σθων		κολᾰκεύσᾰσθε	κολᾰκευσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κολᾰκεῦσαι			κολᾰκεύσᾰσθαι
participle	m	κολᾰκεύσᾱς			κολᾰκευσᾰ́μενος
	f	κολᾰκεύσᾱσᾰ			κολᾰκευσᾰμένη
	n	κολᾰκεῦσᾰν			κολᾰκευσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κεκολᾰ́κευκᾰ, κεκολᾰ́κευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεκολᾰ́κευκᾰ	κεκολᾰ́κευκᾰς	κεκολᾰ́κευκε(ν)	κεκολᾰκεύκᾰτον	κεκολᾰκεύκᾰτον	κεκολᾰκεύκᾰμεν	κεκολᾰκεύκᾰτε	κεκολᾰκεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκολᾰκεύκω	κεκολᾰκεύκῃς	κεκολᾰκεύκῃ	κεκολᾰκεύκητον	κεκολᾰκεύκητον	κεκολᾰκεύκωμεν	κεκολᾰκεύκητε	κεκολᾰκεύκωσῐ(ν)
	optative	κεκολᾰκεύκοιμῐ, κεκολᾰκευκοίην	κεκολᾰκεύκοις, κεκολᾰκευκοίης	κεκολᾰκεύκοι, κεκολᾰκευκοίη	κεκολᾰκεύκοιτον	κεκολᾰκευκοίτην	κεκολᾰκεύκοιμεν	κεκολᾰκεύκοιτε	κεκολᾰκεύκοιεν
	imperative		κεκολᾰ́κευκε	κεκολᾰκευκέτω	κεκολᾰκεύκετον	κεκολᾰκευκέτων		κεκολᾰκεύκετε	κεκολᾰκευκόντων
middle/ passive	indicative	κεκολᾰ́κευμαι	κεκολᾰ́κευσαι	κεκολᾰ́κευται	κεκολᾰ́κευσθον	κεκολᾰ́κευσθον	κεκολᾰκεύμεθᾰ	κεκολᾰ́κευσθε	κεκολᾰ́κευνται
	subjunctive	κεκολᾰκευμένος ὦ	κεκολᾰκευμένος ᾖς	κεκολᾰκευμένος ᾖ	κεκολᾰκευμένω ἦτον	κεκολᾰκευμένω ἦτον	κεκολᾰκευμένοι ὦμεν	κεκολᾰκευμένοι ἦτε	κεκολᾰκευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκολᾰκευμένος εἴην	κεκολᾰκευμένος εἴης	κεκολᾰκευμένος εἴη	κεκολᾰκευμένω εἴητον/εἶτον	κεκολᾰκευμένω εἰήτην/εἴτην	κεκολᾰκευμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκολᾰκευμένοι εἴητε/εἶτε	κεκολᾰκευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεκολᾰ́κευσο	κεκολᾰκεύσθω	κεκολᾰ́κευσθον	κεκολᾰκεύσθων		κεκολᾰ́κευσθε	κεκολᾰκεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκολᾰκευκέναι				κεκολᾰκεῦσθαι
participle	m	κεκολᾰκευκώς				κεκολᾰκευμένος
	f	κεκολᾰκευκυῖᾰ				κεκολᾰκευμένη
	n	κεκολᾰκευκός				κεκολᾰκευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• κολακεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “κολακεύω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
• “κολακεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • blandish idem, page 81.
  • cajole idem, page 108.
  • court idem, page 179.
  • cozen idem, page 181.
  • cringe idem, page 184.
  • fawn upon idem, page 312.
  • flatter idem, page 326.
  • toady idem, page 880.

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek κολακεύω (kolakeúō).

Pronunciation

• IPA^(key): /ko.laˈke.vo/

Verb

κολακεύω • (kolakévo)

1. to flatter, praise excessively, compliment exaggeratedly

Conjugation

This entry needs an inflection-table template.