ξεκωλιάρης

Greek

Etymology

From ξέκωλος (xékolos).

Pronunciation

• IPA^(key): /ksekoˈʎaɾis/
• Hyphenation: ξε‧κω‧λιά‧ρης

Adjective

ξεκωλιάρης • (xekoliáris) m (feminine ξεκωλιάρα, neuter ξεκωλιάρικο)

1. (colloquial) lucky devil, lucky dog, having devil's luck, lucky bastard (exceptionally lucky, usually in games)

   Νίκησε πάλι το παιχνίδι αυτός ο ξεκωλιάρης ο νεαρός.

   Níkise páli to paichnídi aftós o xekoliáris o nearós.

   That lucky little fucker won the game again.

Declension

Declension of ξεκωλιάρης

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ξεκωλιάρης •	ξεκωλιάρα •	ξεκωλιάρικο •	ξεκωλιάρηδες •	ξεκωλιάρες •	ξεκωλιάρικα •
genitive	ξεκωλιάρη •	ξεκωλιάρας •	ξεκωλιάρικου •	ξεκωλιάρηδων •	—	ξεκωλιάρικων •
accusative	ξεκωλιάρη •	ξεκωλιάρα •	ξεκωλιάρικο •	ξεκωλιάρηδες •	ξεκωλιάρες •	ξεκωλιάρικα •
vocative	ξεκωλιάρη •	ξεκωλιάρα •	ξεκωλιάρικο •	ξεκωλιάρηδες •	ξεκωλιάρες •	ξεκωλιάρικα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ξεκωλιάρης, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ξεκωλιάρης, etc.)

Noun

ξεκωλιάρης • (xekoliáris) m (plural ξεκωλιάρηδες, feminine ξεκωλιάρα)

1. (colloquial, offensive) jerk, asshole, prick (general term of abuse for a man)

   Μου ’σπασες το αμάξι, ρε ξεκωλιάρη!

   Mou ’spases to amáxi, re xekoliári!

   You broke my car, you motherfucker!

Declension

declension of ξεκωλιάρης

case     \     number	singular	plural
nominative	ξεκωλιάρης •	ξεκωλιάρηδες •
genitive	ξεκωλιάρη •	ξεκωλιάρηδων •
accusative	ξεκωλιάρη •	ξεκωλιάρηδες •
vocative	ξεκωλιάρη •	ξεκωλιάρηδες •

Related terms

• ξέκωλος (xékolos, “scantily clad, bottomless”) (colloquial)
• ξεκωλώνω (xekolóno, “to violently bugger, to exhaust”) (very vulgar)