παράλειψη

Greek

Etymology

From Ancient Greek παράλειψις (paráleipsis).

Noun

παράλειψη • (paráleipsi) f

1. omission
2. neglect

Declension

declension of παράλειψη

case     \     number	singular	plural
nominative	παράλειψη •	παραλείψεις •
genitive	παράλειψης •	παραλείψεων •
accusative	παράλειψη •	παραλείψεις •
vocative	παράλειψη •	παραλείψεις •
Older or formal genitive singular: παραλείψεως •

Related terms

• παραλείπω (paraleípo, “to leave out, to omit, to neglect”)