περιστερός

Ancient Greek

Etymology

From περιστερᾱ́ (peristerā́, “pigeon”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.ris.te.rós/ → /pe.ris.teˈros/ → /pe.ris.teˈros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.ris.te.rós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.ris.teˈros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.ris.teˈros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.ris.teˈros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.ris.teˈros/

Noun

περιστερός • (peristerós) m (genitive περιστεροῦ); second declension

1. masculine counterpart of περιστερά (peristerá): male pigeon or dove

Inflection

Second declension of ὁ περιστερός; τοῦ περιστεροῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ περιστερός ho peristerós	τὼ περιστερώ tṑ peristerṓ	οἱ περιστεροί hoi peristeroí
Genitive	τοῦ περιστεροῦ toû peristeroû	τοῖν περιστεροῖν toîn peristeroîn	τῶν περιστερῶν tôn peristerôn
Dative	τῷ περιστερῷ tôi peristerôi	τοῖν περιστεροῖν toîn peristeroîn	τοῖς περιστεροῖς toîs peristeroîs
Accusative	τὸν περιστερόν tòn peristerón	τὼ περιστερώ tṑ peristerṓ	τοὺς περιστερούς toùs peristeroús
Vocative	περιστερέ peristeré	περιστερώ peristerṓ	περιστεροί peristeroí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “περιστερός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• περιστερός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette