πρεσβύτερος

Ancient Greek

Etymology

From πρέσβῠς (présbus, “aged”, “elder”) +‎ -τερος (-teros, suffix forming comparative degrees of adjectives). The Christian religious meanings are likely a semantic loan from an Aramaic word, perhaps cognate with Classical Syriac ܩܫܝܫܐ (qaššīšā).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /prez.bý.te.ros/ → /prezˈβy.te.ros/ → /prezˈvi.te.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /prez.bý.te.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /prezˈby.te.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /prezˈβy.te.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /prezˈvy.te.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /prezˈvi.te.ros/

Adjective

πρεσβῠ́τερος • (presbúteros) m (feminine πρεσβῠτέρᾱ, neuter πρεσβῠ́τερον); first/second declension

1. older of two people
2. advanced in life, senior

Declension

First and second declension of πρεσβῠ́τερος; πρεσβῠτέρᾱ; πρεσβῠ́τερον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πρεσβῠ́τερος presbúteros	πρεσβῠτέρᾱ presbutérā	πρεσβῠ́τερον presbúteron		πρεσβῠτέρω presbutérō	πρεσβῠτέρᾱ presbutérā	πρεσβῠτέρω presbutérō		πρεσβῠ́τεροι presbúteroi	πρεσβῠ́τεραι presbúterai	πρεσβῠ́τερᾰ presbútera
Genitive		πρεσβῠτέρου presbutérou	πρεσβῠτέρᾱς presbutérās	πρεσβῠτέρου presbutérou		πρεσβῠτέροιν presbutéroin	πρεσβῠτέραιν presbutérain	πρεσβῠτέροιν presbutéroin		πρεσβῠτέρων presbutérōn	πρεσβῠτέρων presbutérōn	πρεσβῠτέρων presbutérōn
Dative		πρεσβῠτέρῳ presbutérōi	πρεσβῠτέρᾳ presbutérāi	πρεσβῠτέρῳ presbutérōi		πρεσβῠτέροιν presbutéroin	πρεσβῠτέραιν presbutérain	πρεσβῠτέροιν presbutéroin		πρεσβῠτέροις presbutérois	πρεσβῠτέραις presbutérais	πρεσβῠτέροις presbutérois
Accusative		πρεσβῠ́τερον presbúteron	πρεσβῠτέρᾱν presbutérān	πρεσβῠ́τερον presbúteron		πρεσβῠτέρω presbutérō	πρεσβῠτέρᾱ presbutérā	πρεσβῠτέρω presbutérō		πρεσβῠτέρους presbutérous	πρεσβῠτέρᾱς presbutérās	πρεσβῠ́τερᾰ presbútera
Vocative		πρεσβῠ́τερε presbútere	πρεσβῠτέρᾱ presbutérā	πρεσβῠ́τερον presbúteron		πρεσβῠτέρω presbutérō	πρεσβῠτέρᾱ presbutérā	πρεσβῠτέρω presbutérō		πρεσβῠ́τεροι presbúteroi	πρεσβῠ́τεραι presbúterai	πρεσβῠ́τερᾰ presbútera
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πρεσβῠ́τερον presbúteron				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

πρεσβῠ́τερος • (presbúteros) m (genitive πρεσβῠτέρου); second declension

1. a term of rank or office
   1. a member of the Jewish Sanhedrin
   2. in the New Testament, a group that presided over the assemblies or congregations: elder, presbyter

Declension

Second declension of ὁ πρεσβῠ́τερος; τοῦ πρεσβῠτέρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πρεσβῠ́τερος ho presbúteros	τὼ πρεσβῠτέρω tṑ presbutérō	οἱ πρεσβῠ́τεροι hoi presbúteroi
Genitive	τοῦ πρεσβῠτέρου toû presbutérou	τοῖν πρεσβῠτέροιν toîn presbutéroin	τῶν πρεσβῠτέρων tôn presbutérōn
Dative	τῷ πρεσβῠτέρῳ tôi presbutérōi	τοῖν πρεσβῠτέροιν toîn presbutéroin	τοῖς πρεσβῠτέροις toîs presbutérois
Accusative	τὸν πρεσβῠ́τερον tòn presbúteron	τὼ πρεσβῠτέρω tṑ presbutérō	τοὺς πρεσβῠτέρους toùs presbutérous
Vocative	πρεσβῠ́τερε presbútere	πρεσβῠτέρω presbutérō	πρεσβῠ́τεροι presbúteroi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: presbyter (see there for further descendants)
• → Russian: пресви́тер (presvíter)

Further reading

• “πρέσβῠς”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πρεσβύτερος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4245 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • elder idem, page 265.
  • important idem, page 422.
  • prior idem, page 642.
  • senior idem, page 752.