συναιρέσεως

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.nai̯.ré.se.ɔːs/ → /sy.nɛˈre.se.os/ → /si.neˈre.se.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.nai̯.ré.se.ɔːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sy.nɛˈre.se.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sy.nɛˈre.se.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sy.neˈre.se.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /si.neˈre.se.os/

Noun

σῠναιρέσεως • (sunairéseōs) f

1. genitive singular of σῠναίρεσῐς (sunaíresis)

Descendants

• Latin: synaereseōs

Greek

Alternative forms

• συναίρεσης (synaíresis)

Pronunciation

• IPA^(key): /si.ne.ˈre.se.os/
• Hyphenation: συ‧ναι‧ρέ‧σε‧ως

(antique) Hyphenation: συν‧αι‧ρέ‧σε‧ως

Noun

συναιρέσεως • (synairéseos) f

1. (learned) Genitive singular form of συναίρεση (synaíresi).