արգելանիմ

Old Armenian

Etymology

From արգել (argel) +‎ -ան- (-an-).

Verb

արգելանիմ • (argelanim)  (aorist indicative արգելայ)

1. Alternative form of արգելում (argelum)

Conjugation

mediopassive

infinitive		արգելանել, արգելանիլ* (argelanel, argelanil*)		participle	արգելեալ (argeleal)
causative		—		aorist stem	արգել- (argel-)
person		singular			plural
		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	արգելանիմ (argelanim)	արգելանիս (argelanis)	արգելանի (argelani)	արգելանիմք (argelanimkʻ)	արգելանիք (argelanikʻ)	արգելանին (argelanin)
	imperfect	արգելանէի (argelanēi)	արգելանէիր (argelanēir)	արգելանէր, արգելանիւր (argelanēr, argelaniwr)	արգելանէաք (argelanēakʻ)	արգելանէիք (argelanēikʻ)	արգելանէին (argelanēin)
	aorist	արգելայ (argelay)	արգելար (argelar)	արգելաւ (argelaw)	արգելաք (argelakʻ)	արգելայք (argelaykʻ)	արգելան (argelan)
subjunctive		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	արգելանիցիմ (argelanicʻim)	արգելանիցիս (argelanicʻis)	արգելանիցի (argelanicʻi)	արգելանիցիմք (argelanicʻimkʻ)	արգելանիցիք (argelanicʻikʻ)	արգելանիցին (argelanicʻin)
	aorist	արգելայց (argelaycʻ)	արգելցիս (argelcʻis)	արգելցի (argelcʻi)	արգելցուք (argelcʻukʻ)	արգելջիք (argelǰikʻ)	արգելցին (argelcʻin)
imperatives		—	(դու)	—	—	(դուք)	—
	imperative	—	արգելի՛ր (argelír)	—	—	արգելարո՛ւք (argelarúkʻ)	—
	cohortative	—	արգելջի՛ր (argelǰír)	—	—	արգելջի՛ք (argelǰíkʻ)	—
	prohibitive	—	մի՛ արգելանիր (mí argelanir)	—	—	մի՛ արգելանիք (mí argelanikʻ)	—
*post-classical

References

• Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “արգելանիմ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy