أدهش

Arabic

Etymology 1

Morphologically from the root د ه ش (d-h-š).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʔad.ha.ʃa/

Verb

أَدْهَشَ • (ʔadhaša) IV, non-past يُدْهِشُ‎ (yudhišu)

1. to amaze

Conjugation

Conjugation of

أَدْهَشَ

(form-IV sound)

verbal noun الْمَصْدَر						إِدْهَاش ʔidhāš
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُدْهِش mudhiš
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُدْهَش mudhaš
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	أَدْهَشْتُ ʔadhaštu	أَدْهَشْتَ ʔadhašta	أَدْهَشَ ʔadhaša		أَدْهَشْتُمَا ʔadhaštumā	أَدْهَشَا ʔadhašā		أَدْهَشْنَا ʔadhašnā	أَدْهَشْتُمْ ʔadhaštum	أَدْهَشُوا ʔadhašū
	f		أَدْهَشْتِ ʔadhašti	أَدْهَشَتْ ʔadhašat			أَدْهَشَتَا ʔadhašatā			أَدْهَشْتُنَّ ʔadhaštunna	أَدْهَشْنَ ʔadhašna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُدْهِشُ ʔudhišu	تُدْهِشُ tudhišu	يُدْهِشُ yudhišu		تُدْهِشَانِ tudhišāni	يُدْهِشَانِ yudhišāni		نُدْهِشُ nudhišu	تُدْهِشُونَ tudhišūna	يُدْهِشُونَ yudhišūna
	f		تُدْهِشِينَ tudhišīna	تُدْهِشُ tudhišu			تُدْهِشَانِ tudhišāni			تُدْهِشْنَ tudhišna	يُدْهِشْنَ yudhišna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُدْهِشَ ʔudhiša	تُدْهِشَ tudhiša	يُدْهِشَ yudhiša		تُدْهِشَا tudhišā	يُدْهِشَا yudhišā		نُدْهِشَ nudhiša	تُدْهِشُوا tudhišū	يُدْهِشُوا yudhišū
	f		تُدْهِشِي tudhišī	تُدْهِشَ tudhiša			تُدْهِشَا tudhišā			تُدْهِشْنَ tudhišna	يُدْهِشْنَ yudhišna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُدْهِشْ ʔudhiš	تُدْهِشْ tudhiš	يُدْهِشْ yudhiš		تُدْهِشَا tudhišā	يُدْهِشَا yudhišā		نُدْهِشْ nudhiš	تُدْهِشُوا tudhišū	يُدْهِشُوا yudhišū
	f		تُدْهِشِي tudhišī	تُدْهِشْ tudhiš			تُدْهِشَا tudhišā			تُدْهِشْنَ tudhišna	يُدْهِشْنَ yudhišna
imperative الْأَمْر	m		أَدْهِشْ ʔadhiš			أَدْهِشَا ʔadhišā				أَدْهِشُوا ʔadhišū
	f		أَدْهِشِي ʔadhišī							أَدْهِشْنَ ʔadhišna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	أُدْهِشْتُ ʔudhištu	أُدْهِشْتَ ʔudhišta	أُدْهِشَ ʔudhiša		أُدْهِشْتُمَا ʔudhištumā	أُدْهِشَا ʔudhišā		أُدْهِشْنَا ʔudhišnā	أُدْهِشْتُمْ ʔudhištum	أُدْهِشُوا ʔudhišū
	f		أُدْهِشْتِ ʔudhišti	أُدْهِشَتْ ʔudhišat			أُدْهِشَتَا ʔudhišatā			أُدْهِشْتُنَّ ʔudhištunna	أُدْهِشْنَ ʔudhišna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُدْهَشُ ʔudhašu	تُدْهَشُ tudhašu	يُدْهَشُ yudhašu		تُدْهَشَانِ tudhašāni	يُدْهَشَانِ yudhašāni		نُدْهَشُ nudhašu	تُدْهَشُونَ tudhašūna	يُدْهَشُونَ yudhašūna
	f		تُدْهَشِينَ tudhašīna	تُدْهَشُ tudhašu			تُدْهَشَانِ tudhašāni			تُدْهَشْنَ tudhašna	يُدْهَشْنَ yudhašna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُدْهَشَ ʔudhaša	تُدْهَشَ tudhaša	يُدْهَشَ yudhaša		تُدْهَشَا tudhašā	يُدْهَشَا yudhašā		نُدْهَشَ nudhaša	تُدْهَشُوا tudhašū	يُدْهَشُوا yudhašū
	f		تُدْهَشِي tudhašī	تُدْهَشَ tudhaša			تُدْهَشَا tudhašā			تُدْهَشْنَ tudhašna	يُدْهَشْنَ yudhašna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُدْهَشْ ʔudhaš	تُدْهَشْ tudhaš	يُدْهَشْ yudhaš		تُدْهَشَا tudhašā	يُدْهَشَا yudhašā		نُدْهَشْ nudhaš	تُدْهَشُوا tudhašū	يُدْهَشُوا yudhašū
	f		تُدْهَشِي tudhašī	تُدْهَشْ tudhaš			تُدْهَشَا tudhašā			تُدْهَشْنَ tudhašna	يُدْهَشْنَ yudhašna

Etymology 2

Morphologically from the root د ه ش (d-h-š).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʔud.hi.ʃu/

Verb

أُدْهِشُ • (ʔudhišu) (form IV)

1. first-person singular non-past active indicative of أَدْهَشَ (ʔadhaša)

Etymology 3

Morphologically from the root د ه ش (d-h-š).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʔud.hi.ʃa/

Verb

أُدْهِشَ • (ʔudhiša) (form IV)

1. first-person singular non-past active subjunctive of أَدْهَشَ (ʔadhaša)

Etymology 4

Morphologically from the root د ه ش (d-h-š).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʔud.hiʃ/

Verb

أُدْهِشْ • (ʔudhiš) (form IV)

1. first-person singular non-past active jussive of أَدْهَشَ (ʔadhaša)

Etymology 5

Morphologically from the root د ه ش (d-h-š).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʔad.hiʃ/

Verb

أَدْهِشْ • (ʔadhiš) (form IV)

1. first-person singular non-past active imperative of أَدْهَشَ (ʔadhaša)

Etymology 6

Morphologically from the root د ه ش (d-h-š).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʔud.ha.ʃu/

Verb

أُدْهَشُ • (ʔudhašu) (form IV)

1. first-person singular non-past passive indicative of أَدْهَشَ (ʔadhaša)

Etymology 7

Morphologically from the root د ه ش (d-h-š).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʔud.ha.ʃa/

Verb

أُدْهَشَ • (ʔudhaša) (form IV)

1. first-person singular non-past passive subjunctive of أَدْهَشَ (ʔadhaša)

Etymology 8

Morphologically from the root د ه ش (d-h-š).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʔud.haʃ/

Verb

أُدْهَشْ • (ʔudhaš) (form IV)

1. first-person singular non-past passive jussive of أَدْهَشَ (ʔadhaša)

South Levantine Arabic

Root
د ه ش
1 term

Etymology

Learned borrowing from Arabic أَدْهَشَ (ʔadhaša).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʔad.haʃ/, [ˈʔad.haʃ]

• Audio (Ramallah)

  (file)

Verb

أدهش • (ʔadhaš) IV (present بدهش (bidheš))

1. to amaze, to surprise

   Synonym: أبهر (ʔabhar)

Conjugation

Conjugation of أدهش (ʔadhaš)
		singular				plural
		1st person	2nd person	3rd person		1st person	2nd person	3rd person
past	m	أدهشت (ʔadhašt)	أدهشت (ʔadhašt)	أدهش (ʔadhaš)		أدهشنا (ʔadhašna)	أدهشتو (ʔadhaštu)	أدهشو (ʔadhašu)
	f		ادهشتي (ʔadhašti)	أدهشت (ʔadhašat)
present	m	بدهش (badhiš)	بتدهش (btidhiš)	بدهش (bidhiš)		مندهش (mnidhiš)	بتدهشو (btidhišu)	بدهشو (bidhišu)
	f		بتدهشي (btidhiši)	بتدهش (btidhiš)
subjunctive	m	ادهش (adhiš)	تدهش (tidhiš)	يدهش (yidhiš)		ندهش (nidhiš)	تدهشو (tidhišu)	يدهشو (yidhišu)
	f		تدهشي (tidhiši)	تدهش (tidhiš)
imperative	m		ادهش (idhiš)				ادهشو (idhišu)
	f		ادهشي (idhiši)