انقطع

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: أنقطع

Arabic[edit]

Root
ق ط ع (q-ṭ-ʕ)

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

اِنْقَطَعَ (inqaṭaʕa) VII, non-past يَنْقَطِعُ‎ (yanqaṭiʕu)

  1. to be cut off
    يَنْقَطِعُ نَفَسِيyanqaṭiʕu nafasīI'm out of breath.

Conjugation[edit]

Descendants[edit]

  • Ottoman Turkish: انقطاع (inkıta)

South Levantine Arabic[edit]

Root
ق ط ع
4 terms

Etymology[edit]

From Arabic اِنْقَطَعَ (inqaṭaʕa).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /in.ʔa.tˤaʕ/, [ɪnˈʔɑ.tˤɑʕ]
  • (file)

Verb[edit]

انقطع (inʔaṭaʕ) VII (present بنقطع (binʔaṭeʕ))

  1. (passive voice) to be interrupted, to be cut off

Conjugation[edit]

    Conjugation of انقطع (inʔaṭaʕ)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m انقطعت (inʔaṭaʕt) انقطعت (inʔaṭaʕt) انقطع (inʔaṭaʕ) انقطعنا (inʔaṭaʕna) انقطعتو (inʔaṭaʕtu) انقطعو (inʔaṭaʕu)
f انقطعتي (inʔaṭaʕti) انقطعت (inʔaṭaʕat)
present m بنقطع (banʔaṭeʕ) بتنقطع (btinʔaṭeʕ) بنقطع (binʔaṭeʕ) مننقطع (mninʔaṭeʕ) بتنقطعو (btinʔaṭʕu) بنقطعو (binʔaṭʕu)
f بتنقطعي (btinʔaṭʕi) بتنقطع (btinʔaṭeʕ)
subjunctive m انقطع (anʔaṭeʕ) تنقطع (tinʔaṭeʕ) ينقطع (yinʔaṭeʕ) ننقطع (ninʔaṭeʕ) تنقطعو (tinʔaṭʕu) ينقطعو (yinʔaṭʕu)
f تنقطعي (tinʔaṭʕi) تنقطع (tinʔaṭeʕ)
imperative m انقطع (inʔaṭeʕ) انقطعو (inʔaṭʕu)
f انقطعي (inʔaṭʕi)