داهن

Arabic

Root
د ه ن (d-h-n)

Verb

دَاهَنَ • (dāhana) III, non-past يُدَاهِنُ‎ (yudāhinu)

1. to butter up, to flatter, to cajole, to wheedle, to banter

Conjugation

Conjugation of

دَاهَنَ

(form-III sound)

verbal noun الْمَصْدَر						مُدَاهَنَة mudāhana
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُدَاهِن mudāhin
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُدَاهَن mudāhan
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	دَاهَنْتُ dāhantu	دَاهَنْتَ dāhanta	دَاهَنَ dāhana		دَاهَنْتُمَا dāhantumā	دَاهَنَا dāhanā		دَاهَنَّا dāhannā	دَاهَنْتُمْ dāhantum	دَاهَنُوا dāhanū
	f		دَاهَنْتِ dāhanti	دَاهَنَتْ dāhanat			دَاهَنَتَا dāhanatā			دَاهَنْتُنَّ dāhantunna	دَاهَنَّ dāhanna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُدَاهِنُ ʔudāhinu	تُدَاهِنُ tudāhinu	يُدَاهِنُ yudāhinu		تُدَاهِنَانِ tudāhināni	يُدَاهِنَانِ yudāhināni		نُدَاهِنُ nudāhinu	تُدَاهِنُونَ tudāhinūna	يُدَاهِنُونَ yudāhinūna
	f		تُدَاهِنِينَ tudāhinīna	تُدَاهِنُ tudāhinu			تُدَاهِنَانِ tudāhināni			تُدَاهِنَّ tudāhinna	يُدَاهِنَّ yudāhinna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُدَاهِنَ ʔudāhina	تُدَاهِنَ tudāhina	يُدَاهِنَ yudāhina		تُدَاهِنَا tudāhinā	يُدَاهِنَا yudāhinā		نُدَاهِنَ nudāhina	تُدَاهِنُوا tudāhinū	يُدَاهِنُوا yudāhinū
	f		تُدَاهِنِي tudāhinī	تُدَاهِنَ tudāhina			تُدَاهِنَا tudāhinā			تُدَاهِنَّ tudāhinna	يُدَاهِنَّ yudāhinna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُدَاهِنْ ʔudāhin	تُدَاهِنْ tudāhin	يُدَاهِنْ yudāhin		تُدَاهِنَا tudāhinā	يُدَاهِنَا yudāhinā		نُدَاهِنْ nudāhin	تُدَاهِنُوا tudāhinū	يُدَاهِنُوا yudāhinū
	f		تُدَاهِنِي tudāhinī	تُدَاهِنْ tudāhin			تُدَاهِنَا tudāhinā			تُدَاهِنَّ tudāhinna	يُدَاهِنَّ yudāhinna
imperative الْأَمْر	m		دَاهِنْ dāhin			دَاهِنَا dāhinā				دَاهِنُوا dāhinū
	f		دَاهِنِي dāhinī							دَاهِنَّ dāhinna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	دُوهِنْتُ dūhintu	دُوهِنْتَ dūhinta	دُوهِنَ dūhina		دُوهِنْتُمَا dūhintumā	دُوهِنَا dūhinā		دُوهِنَّا dūhinnā	دُوهِنْتُمْ dūhintum	دُوهِنُوا dūhinū
	f		دُوهِنْتِ dūhinti	دُوهِنَتْ dūhinat			دُوهِنَتَا dūhinatā			دُوهِنْتُنَّ dūhintunna	دُوهِنَّ dūhinna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُدَاهَنُ ʔudāhanu	تُدَاهَنُ tudāhanu	يُدَاهَنُ yudāhanu		تُدَاهَنَانِ tudāhanāni	يُدَاهَنَانِ yudāhanāni		نُدَاهَنُ nudāhanu	تُدَاهَنُونَ tudāhanūna	يُدَاهَنُونَ yudāhanūna
	f		تُدَاهَنِينَ tudāhanīna	تُدَاهَنُ tudāhanu			تُدَاهَنَانِ tudāhanāni			تُدَاهَنَّ tudāhanna	يُدَاهَنَّ yudāhanna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُدَاهَنَ ʔudāhana	تُدَاهَنَ tudāhana	يُدَاهَنَ yudāhana		تُدَاهَنَا tudāhanā	يُدَاهَنَا yudāhanā		نُدَاهَنَ nudāhana	تُدَاهَنُوا tudāhanū	يُدَاهَنُوا yudāhanū
	f		تُدَاهَنِي tudāhanī	تُدَاهَنَ tudāhana			تُدَاهَنَا tudāhanā			تُدَاهَنَّ tudāhanna	يُدَاهَنَّ yudāhanna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُدَاهَنْ ʔudāhan	تُدَاهَنْ tudāhan	يُدَاهَنْ yudāhan		تُدَاهَنَا tudāhanā	يُدَاهَنَا yudāhanā		نُدَاهَنْ nudāhan	تُدَاهَنُوا tudāhanū	يُدَاهَنُوا yudāhanū
	f		تُدَاهَنِي tudāhanī	تُدَاهَنْ tudāhan			تُدَاهَنَا tudāhanā			تُدَاهَنَّ tudāhanna	يُدَاهَنَّ yudāhanna

Malay

Noun

داهن (plural داهن-داهن or داهن۲, informal 1st possessive داهنکو, 2nd possessive داهنمو, 3rd possessive داهنڽ)

1. Jawi spelling of dahan